الفصل العشرين [بدايه مهنيه]

17 13 0
                                    

عبير: بسم الله ايه جابك.

براءه: الاه ده بدال ما ترحبي بياا.

على: ده البيت نور.

عبير: ايوا جيتى ليه.

براءه: عادي انا قلت كفايه كده تقلت على الناس.

على: طب يلا ادخلى غيرى عشان عامل عشاا ايه هتاكلى صوابعك وراه.

براءه ضاحكه: ثوانى.

دخلت براءه تتبعها نظرات عبير القلقه.

____________________________

خديجه: ليه كده يابنى.

آسر: ارجوكى سبينى لوحدى يا امى.

خديجه فى صمت: بتحبها.

آسر......

خديجه' ومازن بيحبها.

آسر يومئ....

خديجه: فقلت تبعدها احسن ما تخسر صاحبك.

اسر: مش عايز اتعبها كفايه الى فيه.

خديجه: وتعبك انت!

اسر بابتسامه: هنساها.

خديجه: بيتهيألك

اسر بعزم: الوقت بينسي.

يميل اسر لصدرها لينام فى عمق.

_______________________

داليا: حسبي الله فيييه.

براءه: انا بس مش فاهمه ليه عمل كده.

داليا: ربنا يجحمه مطرح ما راح.

براءه ضاحكه: يا قاسيه.

داليا: الى يزعلك يستاهل اكتر من كده.

براءه تنظر للطائره الصغيره: الى مضايقنى اني كنت لسه هقوله انى انا انا هي اميرة العلكه الى وعدنى في يوم انه هيفضل معايا لا ولتانى مره سابنى.... سابنى بعد ما علقنى بيه

داليا تقرب وجهها: افهم من كده تحبيه.

براءه بابتسامه: مازن يمكن ميكنش الشخص الى بحبه بس هو من افضل اصدقائي.

داليا: ناويه تعملى ايه.

براءه: دلوقت كل تركيزي هيبقى على شغلى.

داليا: افضل حاجه ممكن تتعمل.

_____________________

البحث والهروب (مكتمله) حيث تعيش القصص. اكتشف الآن