Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Maagang nagising si Soonyoung dahil sa totoo lang hindi naman talaga siya nakatulog dulot ng pagtangis niya buong magdamag.
Tinatanong niya ang sarili kung tama nga ba ang desisyon niyang tapusin na lang ang relasyon nila?.
Sa totoo lang di niya kaya na makipagbreak sa kanya ng harapan dahil umuurong lang siya. Kaya sa tawag na lang,kapag tama na ang oras para sa kanila maibabalik siguro kung ano sila dati hindi ba?.
Pero mukhang malabo na baka magalit si Wonwoo sa kanya at di na siya balikan. Kaya lang makakahanap pa naman siya ng iba sana lang handa na siyang humingi tawad.
He read all of his messages from last night,he surely flooded him of what and whys.
Bakit ngayong anniversary pa kung kailan masaya sila bigla na lang niyang babawiin. Kaya lang buo na ang desisyon niya na iwanan ang kasintahan para na rin wala na silang pananagutan sa isa't-isa.
He needs to chose between his chosen dream and his love. Unfortunately,he had to chose the first one while he lost the person who only believes in him the most.
Mentioning it breaks his heart even more than before. He clench his fist as he let his tears flow down in his cheeks.
Maaga pa ang biyahe niya 11 am pa kaya dapat makaalis na sila ng alas nuebe sa bahay. Ihahatid na lang siya ng mga magulang niya kasama na rin mga kaibigan niya.
Hindi niya pa kaya na makita si Wonwoo ngayon baka manatili lang siya dito at di na babalakin pang umalis.
He places their picture in one of his frames. The latter might treasure it for the rest of his life.
Lumabas na siya sa kanyang kwarto at niyakap niya ang mga magulang niya na handa na siyang damayan.
"S-Sorry Ma,ni hindi ko man lang naipakilala yung kasintahan ko tapos nakipaghiwalay pa ako sa kanya. Ang sama-sama ko talaga sobra di ko man lang inisip ang nararamdaman niya."hagulgol niya habang yakap ang kanyang magulang.
Hinimas na lang ng mama niya ang kanyang likod habang hinahaplos naman ng ama niya ang kanyang buhok.
"Ssh. It's okay sweetie,everyone experiences that pain. Pero di ko lang mapigilan na makaramdam ng panghihinayang saiyo,kasi tingin ko naman seryoso naman siya saiyo. Kaya naman niyang magmahal kahit na malayo kayo."
