listen before i go/kuroken

6

Kuroo'ya yüz vermiyordum. Aslında dediğim gibi ondan uzak durmamın sebebi bana zarar verecek olması değil de kafamdaki bu lanet sesti. Beni sürekli yönlendiriyordu ve ben de bunun esiri oluyordum. Bugün doktorla terapi günümdü. Odasına gittim ve masanın sağındaki sandalyeye oturdum.

"Merhaba Kenma, nasılsın görüşmeyeli?"

"İyiyim."

"Ah Kenma, sen hep böylesin. Asla kötüyüm demezsin. Bu bir yere kadar iyi bir şey ama doktoruna da böyle demek zorunda değilsin."

"Ben... Yorgunum aslında. Vücudum bitkin, her yerim ağrıyor, midem bulanıyor. Yemek yiyemiyordum ve zihinsel bir acı çekiyorum. Biliyorsunuz o ses... O ses hep benimle."

"Sanırım bu sese bir isim vermiştin, neydi?"

"Nevroz."

"Anladım... O senin için bilişsel bir sıkıntı mı?"

"Sanırım... Beni yönlendiriyor, onun esiri oldum."

"Ona neden izin veriyorsun, Kenma?"

"İzin vermezsem... Beynim patlıyormuş gibi oluyor. İki el boğazımı sıkıyormuş gibi sanki. Aklımı kaçırıyorum."

"Peki, bu sesler her zaman aynı mı yoksa şiddetlendiği ya da azaldığı zamanlar oluyor mu?"

"Her zaman aynı değil. Kuroo ile birlikteyken azalıyor ya da yok oluyor ama o gittikten sonra ses daha da şiddetleniyor."

"Kuroo... Şu yan odanda olan kişi mi?"

"Evet."

"Onu seviyor olmalısın."

"Seviyorum tabii... Ama korkunç geliyor. Yine Nevroz yüzünden. O bana sevginin korkunçluğunu empoze etti şu zamana kadar. Artık sevemem. Sevsem de istemem. Yapamam..."

"Yapabilirsin Kenma, ama kendini zorlama tabii. Şimdi şöyle düşün. Yemek, içmek ve tuvalet ihtiyacı gibi sevgi de vücudumuzun bir ihtiyacı. Belki de uzun süredir buna muhtaçsın ve karşına Kuroo çıktı! Bu senin için bir şans. Bana ve Kuroo'ya güven, anlaştık mı?"

"Tamam..."

"Ensendeki yara nasıl?"

"Daha iyi, artık sürekli kanamıyor."

"Nasıl olmuştu?"

"Kafamı rafa çarptım."

"Anlıyorum... Peki Kuroo'yla aranız nasıl."

"Kötü, konuşmuyorum."

"Neden? Kendini uzaklaştırıyor musun yoksa?"

"Evet, hepsi Nevroz yüzünden, hepsi."