İlk bölümlerde genç bir kızın hikayesi yazar tarafından anlatılmaktadır - hayatta karşılaştığı zorluklar, dostlukları, ilk aşkı, gerçek aşkı... Gerçekten aşkı bulacağına inanan, ama bir o kadar bundan korkan bir kızın hikayesi bu. Hayatında olan sı...
Bir-birlerine bakıp utanarak gülümserler. İkiside kıpkırmızı olmuş aşağı indiler. Yemeye oturdular. Paulun babası bir az geçer ki, işten gelir. Sofrada herkes biran içinde olsa fazla gerilir. Paul olası bir durumu önlemeye çalışır gibi tavır sergiler. Claire sessizliyi bozmak için: — Efendim, sizinle tanışamamıştık. Ben Claire, Paulun kız arkadaşı.
Paul mutlu şekilde Claire dönerek ona gülümser.
Paulun babası her kesi şaşırtacak şekilde sakin bir tavırda: — Hoşgeldin, kızım. Aynı üniversitede mi okuyorsunuz?
— Evet, efendim.
Akşam yemeyinden sonra Paulun babası Claire'n sohbetini sevmiş olacak ki, bir az daha kalmasını ister. Claire: — Geç oldu. Ben gitsem iyi olucak, evden beklerler. Bir dahaki sefere.
Claire bu garip atmosferin nedenini merak eder. Paul Claire eve bırakırken: — Babam normalde sinirli, memnun etmesi zor bir insandır. Galiba seni sevdi.
— Eee... sorun ne o zaman.
— Babamın sessizliyi alışık olmadığım bir şey. Acaba sonradan sorun çıkarır mı diye merak ediyorum.
— Her hangi bir sorunda benim burada olduğumu unutma. Ben her zaman senin yanındayım.
—Biliyorum. Sofrada fark etmedim sanma. Resmen çıkıyoruz artık. Cevabını bu kadar hızlı vermende bu öpücüyün bu kadar etkili olacağını düşünmemiştim. (Güler)
— Evet, çıkıyoruz. Artık benden kaçış yok beyefendi. Hatta bunu aklından bile geçime. (Gülümser)
— Kaçmayı isteyen kim, küçük hanım?!
— Küçük hanım mı? Aynı yaştayız yalnız.
— Evet, bende fark etdim. Saçma oldu. Hahaha.
Paul Claire'n yanağına bir öpücük kondurur. Claire eve geçer.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Claire içeri girdiyinde annesi: — Bu saate kadar neredeydin?
Claire yalan söylemek istemediği için her kesi çağırır: — Anlatacağım. Önce her kes salona geçsin.
Jon: — Ne oluyor?
M: — Ya, abla oyun oynuyorum ben.
Claire: — Önce söyleyeceklerimi söyleyeyim. Sonra oynarsın.
Annesi: — Tamam, her kes burada. Anlat hadi.
Claire: — Ben biriyle görüşüyorum. Daha yeni tanıştık sayılır.
Claire'n annesi: — Peki... (şaşırmış bir tavırla) Ola bilir. Artık yetişkin sayılırsın. Kendi kararlarını kendin vere bilecek yaştasın. Gayet normal bir şey.
Claire: — Garip??
Annesi: — Nesi garip?
Claire: — Şu anda esip-gürlemen gerekiyordu da ondan. Normal karşıladın.
Annesi kızına büyüdüyünü anladığını, artık özgür olduğunu söyler gibi gözlerinin içi gülerek ona bakar. Tabi Jondan cevap gecikmez, Claire'n annesine dönerek: — Normal mi? Gerçekten mi? Bu mu söyleyeceyin?
Claire'n annesi: — Tabi sadece bu değil. Kızımın sevdiyi adamı tanımak isterim. Bir akşam bize yemeğe çağır.
Jon bu cevabı beklemediği içjn garip-garip bakar.
Claire daha ailesindeki karmaşık durumu Paula açıklayamadığı için: — Henüz olmaz. Bir az vakit geçsin.
Claire'n annesi: — Tamam, acelesi yok. Ama çok gecikmesin teklifin.
Jon odaya geçince bile sakin durmaz: — Sen bu işten emin misin? — Emin olmayacak ne var? — Daha nasıl biriyle tanıştığını bile bilmiyoruz. Ne zaman, nerede tanıdığınıda. — Çağırdım ya çocuğu. Öğreneceğiz işte yemekte. — Ama... — Ay tamam, Jon. Sabaha kadar bunu mu konuşacağız?! Aaa.
Claire'de kendi odasına geçer. Paula bu durumu nasıl açıklayacağını düşünür ve çok geç olmadan her şeyi söylemesi gerekiyordu. Fakat kendinin bilmediği şeyler olduğu halde Paula olanları nasıl açıklayacaktı ki?! Bu yüzden sabah uyandığında ilk iş annesinin uyuduğunu görür ve bir tutam saç alır. Önüne çıkan ilk hastanede DNA testi yaptırmağa gider.
Claire: — Merhaba.
Doktor: — Merhaba, buyurun.
Claire: — Ben DNA testi yaptıracaktım. Bu saçın sahibinin benimle her hangi bir akraba ilişkisinin olup-olmadığını bilmek istiyorum. Cevaplar ne zamana çıkar?
Doktor: — Tamam. Hallederiz. Sonuçlar bir haftaya çıkar.
Claire bu bir hafta içinde Paulla çok iyi vakit geçirir. Her sabah sevgi mesajları ile uyanıb, her görüştüğünde sürprizlerle karşılaşıyordu. Mutlu olmasına rağmen çok merak içindeydi sonuçlar ne diye. Böylece bir hafta geçer. Cevaplar eline ulaştığında ne üzgündü, ne şaşırmış. Aslında umursamıyordu. Garipte olsa daha çok rahatlamıştı.
