Sessizliğin acısı

Gizemin yok oluşu

Claire öğrendiği şeyi bir kaç ay saklar. Kendini ailesi ile yüzleşmek için hazırlar. Tüm bu olanların açıklamasını ailesinin nasıl yanıtlayacağını merak eder.

Bir kaç ay içinde Paulla ilişkilerini ilerletirler. İş ciddiye binmiştir. Bu yüzden artık Claire Paula her şeyi açıklama kararı alır. Paula bir mesaj atar. "Bu akşam buluşalım. Sana önemli şeyler söylemem gerek". Paul hemen Claire arar:
— Bana söylemek istediğin önemli şey ne? Sen iyisin değil mi?

Claire:
— Sana ailem hakkında söylemem gerekenler var. Her şeyi en baştan anlatmam gerekiyor.

Buluştuklarında Claire tüm yaşatıklarını ve DNA testini Paula anlatır.
— Ben ailemle yüzleşmek istiyorum bu konuda. Yanımda olmanı istiyorum.

Paul:
— Planın ne ? Ne yaparsan-yap ben yanındayım.

Claire:
— Yarın akşam yemeğe bize gel. Ailem de seni tanımış olur. Benim bu konuyu öğrendiğimden haberleri yok. Her şeyi yarın söyleyeceğim onlara.

Pauldan ayrıldıktan sonra Claire evde annesine "Yarın erkek arkadaşım bize yemeğe gelicek. İlişkimizde ciddi düşünüyoruz ve sizinde artık onu tanımanızı istiyorum".

Annesi hazırlıklara başlar. Ve malum gün gelir. Paul her kesle tanışır. Fakat tek bir sorun vardır. Annesi Jonu Paula Calire'n babası olarak tanıtır.

   Her kes sofraya geçer. Paulu yakından tanımak adına sürekli sorular sorarlar. Tek sorun annesinin sürekli Jondan Claire'n babası olarak bahs etmesidir. Claire artık dayanamayıp bir anda patlar:
   — Paul sana bahs ettiyim, üvey babam olarak tanıtdığım kişi Jondu. Anne, kendini yormana gerek yok, ben her şeyi ona anlatmıştım. Benim Paulla bir ilişkim var ve bu ilişkiyi yalanlar üzerine kurmak istemiyorum. Sizin benim hayatımı yalanlar üzerine kurarak büyüttüyünüz gibi.

   Annesi:
   — Sen neden bahs ediyorsun?

   Claire DNA testini masaya bırakır.
   — Bunun bir açıklamasını istiyorum. Sanma ki, bu durum beni etkiledi. Aslına bakarsan pek umrumda olmadı. Ama bir açıklama hakkım diye düşünüyorum.

   Annesi kağıtta yazanı okur. Claire'n artık her şeyi öğrendiğini görür.

   Claire:
   — Daha ne kadar benden bunu saklamayı düşünüyordunuz? Eninde-sonunda öğrenmiyeceğimi mi sandınız? (sakin ve alaycı bir tavırla)

   Annesi:
   — Her şeyi anlatmama izin ver. Ama bu bir aile meselesi bu yüzden...

   Claire:
   — Anne şaka mı yapıyorsun?! Paulu kast ediyorsan hiç bir yere gitmiyor. Ben istedim diye burada. Şimdi bana her şeyi anlatırmısın.

   Annesi her şeyi anlatmaya başlar:
   — Peki, şöyle ki, aslında sen doğduğunda büyükannen oldukça yaşlıydı. Bu yüzden seni benim büyütmemi ve etrafta konuşulmaması için benim annelik yapmamı istedi. Hatta bir seçme hakkım bile olmadı. Babanla istemeden evlendim. Seni benim kızım olarak büyüte bileyim diye. Büyükannen öldükten sonra babanla sorunlarımız arttı. Bu yüzden boşandık. Ben sana bir anda aslında annen değilde ablanım diyemezdim.

   Claire:
   — Büyükannem onun kızı olduğumun gerçeğinin bilinmesinin istememe nedeni neydi?

  Annesi:
   — Çünkü o sıralarda babamdan boşanmıştı. Başka birisi ile evlendi. O adam annemi terk etti. Sonra sana hamile olduğunu öğrendi. Pek mantıklı gelmeye bilir, ama bu yüzden bilinmesini istemiyordu.

   Claire:
   —  Her halde tek neden o adamın terk etmesi olamaz?! O adamdan hiç haber aldınız mı?

   Annesi:
   — O sıralar annem o adamla evlendiyinde her kes karşı çıkmıştı. Annemse vazgeçmemişti. Yüzüstü bırakıldığını, birde üstüne hamile olduğunu açıklayamazdı. O adamınsa şu anda sadece yurtdışında olduğunu biliyorum. Onu aramayacaksın değil mi?

  Claire:
   — Bu her şeyi açıklar. Benim doğduğum gün senin evlenmen... Sana hayatın boyunca resmen tam bir işgence olmuşum.

   Annesi:
   — Sen neler söylüyorsun, Claire. Ne demek işgence.

   Claire:
   — Bana seni ben doğurmadım, amma ben büyüttüm yalanlarını anlatacaksan oralara hiç girme. Zararlı sen çıkarsın. Hayatım boyu bana eziyyet ettin sen ya. Beni büyüttüğünü mü sanıyorsun?!

   Annesi:
   — Claire lütfen yapma.

   Claire:
   — Ne yapma, ne?? Sen beni büyütmedin, anne. Yalan mı ya? Sen beni korkularla yaşattın sadece. Ne fazla, ne eksik. Hayatım tam bir zindandi.

Paul Claire sakinleştirmeye çalışır. Ama başaramaz.
— Birde kendine bak. Kendini ne hale getirmişsin. Sadece bana değil, kendine de eziyyet etmişsin. Hayatın boyunca beni mutlu olmama izin vermedin. Ama seninde bir kere içten güldüyünü görmedim, anne.

   Jon:
   — Claire sakinleş artık.

   Claire:
    — Sen kim oluyorsun bu meseleye karışıyorsun. Aile meselesine sen ne karışıyorsun??? Ha???

   Claire:
   — Anne ağlama yüzüme bak. Gerçi sen onuda yapamazsın. Ben bu testi elime aldığımda senin kızın olmadığım için nasıl rahatladım bilemezsin. Benim artık burada işim yok. Ben bu gün zincirlerimden kurtuldum. Daha da bana zincir vurmana izin vermem.

Claire kapıyı çarparak çıkar. Paul arkasından koşar.

OY VERMEYİ VE FİKİR BİLDİRMEYİ UNUTMAYIN!🙃