Lee Hyun-Joo to pracownica w biurze niejakiego Kim Jin-Yuong'a. Kim jest największym wrogiem Park'a Jimin'a, zresztą którego ty też nie lubisz. Nie tylko dlatego, że Jin-Yuong go nie trawi, ale też dlatego, że jest twoim sąsiadem. Jednak między wami...
Cały dzień siedziałam pod kocem i oglądałam filmy. Naprawdę nawet nie chciało mi się iść do sklepu, ale obowiązek to obowiązek. Lodówka była pusta, dosłownie.
Wyszłam z domu zakluczając go i poszłam z siatką do najbliższego marketu.
Krążyłam między alejami. Znalazłam to co miałam znaleźć i miałam odejść, ale ktoś ścisnął mój nadgarstek. Odwróciłam się, a tam stał Jin-Yuong. - Chodź ze mną.- powiedział spokojnie. - Przepraszam, ale jestem w trakcie robienia zakupów. Chciałam uniknąć tego spotkania. Nie chciałam z nim rozmawiać.
- Proszę, nic ci nie zrobię. Chcę porozmawiać. - Trzymam cię za słowo.
Wyszliśmy z marketu i udaliśmy się w stronę parku.
- Po co mnie tu zabrałeś? - Chciałem się spytać, czy... ciebie coś łączy z Park'iem? Wzruszyłam ramionami.
- Nie. Tylko przyjaźń. Poza tym Jimin będzie miał dziewczynę. - Jak to ,,będzie"? - Dziś się z nią spotyka i wyzna jej uczucia.- westchnęłam chowając ręce w kieszeniach.
- Słuchaj... Byłem zbyt okrutny dla ciebie, nie chciałbym, żebyś miała we mnie wroga. Może zapomnimy o tym? Chciałbym mieć normalnych znajomych. - Możemy spróbować.- uśmiechnęłam się lekko.- Muszę wracać, żeby dokończyć zakupy. - Jakby coś się działo, wiesz gdzie mieszkam!- krzyknął z daleka.
Aigoo, nie mam zamiaru się z nim zadawać.
Wzięłam wszystkie potrzebne produkty i wróciłam z dwoma siatkami do mieszkania.
Kiedy wszystko było gotowe spojrzałam na godzinę- 16:45. Czas zacząć się przygotować. Makijaż zszedł mi z pół godzinki, później dobranie sukienki na dzisiejsze ,,szpiegi". Dziś wybrałam inną niż zwykle kreację.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Idealnie.
18:05
Jimin stwierdził, że chce jej to wszystko wyznać w parku. Więc poszłam na ławkę dalej tak, że mnie nie było widać.
I przyszła ona. Naprawdę była śliczna. Idealna figura, cera...
Jimin ją przywitał i wręczył bukiet czerwonych róż. Zaprosił ją do kawiarenki, która była jeszcze otwarta. Nie mogłam tam wejść, bo zorientowałaby się, że ich śledzę.
***
Po 2 godzinach wyszli z uśmiechami. Dziewczyna musiała już iść, ale chłopak ją zatrzymał. Przybliżył ją do siebie i położył rękę na jej policzku po czym złożył delikatny pocałunek. Natychmiast go oddała.
Poczułam jakieś ukłucie w sercu. Nie miałam ochoty dalej na to patrzeć. Jakoś nie mogę. Nie, że się w nim zakochałam, bo tak nie jest... Chyba.
Wróciłam ze złym humorem i po prostu położyłam się na łóżku. To był wykańczający dzień. Mam nadzieję, że jutro będzie lepiej.
