izmirli ve mardinli (texting)

16.Bölüm

  Geldim. Başardım. Emir'in benden kaçtığı şehire belki de bir şeylerin iyi ya da kötü sonuca bağlanacağı yere geldim.
Alazdan aldığım adres ile akşamına uçak bileti alıp, muğlaya doğru yola çıktım.
Taksinin ücretini ödeyip, emir'in benden kaçmak için kiraladığı merkezden uzak sessiz sakin ve etrafında hiç bir evin olmadığı müstakil eve doğru yürümeye başladım.
Her attığım adım yeni yürümeye başlayan bir bebek gibi yavaş ve heycan doluydu. Emir'i görmek, bende sana aşığım demek, bütün korkularımı seninle yeneceğim demek kalbimin hızını her dakika hızlandırıyordu.

Arka bahçeden girişin olabileceğini tahmin ederek bahçeye girdim. Emir'e gözlerim değdiği an zaman dursun ve hiç geçmesin istedim.
'Sena' işittiğim ses emir'e aitti. Boğulu gözlerimi silip bir kez daha baktım gözlerine. Anlamaya çalıştım bir süre ne hissettiğini, onu ne kadar çok kırdığımı.
'Emir' diye bildiğim tek adı olmuştu. Hâlbuki bütün yolculuk boyunca ne konuşacağımın planını yapmıştım.

'Nasıl buldun beni?'

'Ben öğrendim bir şekilde '

'Niye geldin peki?'

'Konuşmak için, ben her şey için çok özür dilerim emir. Çok kırdım seni belki de defalarca gurunu kırdım.  Sevgine inanmak istemedim hepsi sadece bir şaka olsun istedim.'

'Bir insanın sana olan sevgisini kırmak bu kadar kolay mı senin için sena. Ya ben senin suratını bir kere görmeme, senin hiç bir şeyi ciddiye almamana rağmen sevdim'

'Ben sevmedim mi zannediyorsun emir,bende sevdim seni . Ama yapamadım korkularımı yenemedim,senin kadar güçlü olamadım ben'

' ben seni terk edince mi anladın sevdiğini, ya da ben seni terk edince mi güçlü olup korkularını yenmeye karar verdin sena'

' ya sadece suç bende mi sanıyorsun sen. Senin de hatan var emir,bu ilişkide tek haksız ben değilim '

' ilişki mi, hani şu başlamadan biten ilişkiden mi bahsediyorsun?'

' emir bak anlatıcam sana ilk ve son kez hiç konuşma ve dinle olur mu, çünkü şundan emin ol bu benim için çok zor'

Evet başarıyordum, hayatımda ilk defa birine kendimi bu kadar net açıklayabiliyordum.
Bahçe kapısının önüne dizayn edilmiş bahçe mobilyasını görünce, her an sıcaktan ve uykusuzluktan bayılmamak için oturdum. Emir arkamdan nereye gittiğimi çözmeye çalışıp peşimden  gelerek  yanıma oturdu.

Her ne kadar ciddi ve önemli bir konuşmanın içinde olsamda ,zor topladığım dikkatim emir'in sadece dizlerinin üstündeki şort ile durması bütün dikkatimin dengesini bozuyordu.

'Emir ben bir bardak su alabilir miyim?'

Cevap vermeden bahçe kapısından girdi. Geçen 1 dakikanın bana 10 dakika geçmesi ile emir elinde su bardağı ile tekrar bahçeye geldi.

'Ben sana kendime bile anlatamadığım şeyleri anlattım,  çocukluğumu, evimi,ailemi,yaşadığım korkunç tacizleri ve önemlisi annemi.
Emir sadece bu değil benim korkularım okul hayatında yıllarca yediğim psikoljik şiddetler de var.  Herkesten bu durumu saklamama rağmen annem'in beni terk ettiği duyulmuştu, ben 10 yaşındayken . Öğrendikleri andan itibaren yemediğim hakaret, geçilmeyen dalga kalmadı,annesiz çocuk,annesi bu çirkin olduğu için onu terk etmiş filan dediler hep.
Bu da değil sadece lise hayatım boyunca hep şişko olduğum için zorbalığa uğradım .
Bir keresinde müdür'ün odasındaki sandalye kırılmıştı. müdür de biraz sinirli biriydi bi okul çıkışı topladılar bizi konferans salonuna ve kimin kırdığını öğrenmeye çalıştılar. Salondan çıt çıkmazken okulun popüler tayfası beni suçlamıştılar. Sena oturunca kırılmıştır diye, öğretmenler de dahil hepsi gülmüştü biliyor musun.  Biri de çıkıp siz napıyorsunuz demedi.

'Niye anlattın diye soracaksın belki ama sen sormadan ben cevap vereyim, korkuyorum emir. Birine güvenmekten onu sevmekten, kaybetmekten. Korktuğum için de hep kaçıyorum birine güvenmekten.  Ama ben başarmak istiyorum ilk defa birine güvenmek ve beni terk etmeyeceğine inanmak istiyorum emir'