Güven ve Gurur

1.4

Umut geldiğinde herkes sarılıp hediyelerini verdi. Uzaktan izliyordum. Ona sarılmak isteyen her parçamı param parça ettiği o günü hatırladım. Dudaklarımı dişledim. Bir anda telefonuma mesaj geldi.

Kafayı sıyırmış ama çekiciden bir yeni mesaj.

Tamam Cemil'i kaydetme şeklimi takmayın ve direk mesaja odaklanın lütfen.

Kafayı sıyırmış ama çekici: Dudağını bir daha öyle yaparsan seni öpeceğimi söylediğimi hatırlıyorum.

Şok içinde etrafıma bakındım. Nereden görmüştü beni?
Duruşumu dikleştirdim ve "Nerdesin? Niye yazıyorsun bana bu sabahtan sonra?" yazdım ve telefonun ekranına tırnaklarımı vurarak beklemeye başladım.

Telefon çalınca bir an yerimden sıçradım ama belli etmeden kulağıma götürdüm. "Aşağı in." yüzüme kapattığında sinirden onu pataklayayasım geldi.

Işıl arada bana kaçamak bakışlar attığından onu üzdüğümü anladım. Eve gelir gelmez ilk iş onun gönlünü alacaktım.

Elbisemin üstüne bir sweat çekip aşağı indim. Topuklularla inmek yorucuydu. En alt merdivene geldiğimde kendini siyah arabasına yaslamış sigarasını içen Cemil'i gördüm.

Karşısına geldiğimde sigarasını atıp ayakkabısıyla üstüne basıp söndürdü. "Dinliyorum."

Saçlarımı kulağımın arkasına attı çenemi tutup okşadığında geriye çekildim. Dudağında küçük bir tebessüm oluştu.

"Bak İdil belki bir oyun için tanışmış gibi olduk ama işin aslı tam olarak öyle değil. Her şeyi boşversen tüm yaşananları, benim kadınları öldürdüğümü ve seni de cinayet işlerime karıştırdığımı. İnan hepsinin geçerli bir sebebi ve açıklaması var. Sen bana güven ve yanımda ol sadece. Hepsini ama hepsini açıklayacağım sana. Söz. Sadece sana olan sevgime inanasan ve benimle olsan..."

Ellerimi tutup umutlu gözlerle baktı bana. Kafam karışmıştı. Ama aklıma geldi O BİR KADIN ÖLDÜRMÜŞTÜ. Bunun sebebi ya da açıklaması hiç bir şeyi değiştirmezdi. O yakışıklı biriydi ve bir kaç gün için ilgimi çekmiş olması normaldi ama böyle biri ile birlikte olmam o kadınlara ihanet olurdu.

Derin bir nefes aldım ellerimi çektim ve sweatimin cebine soktum. "Cemil ben bir avukatım sense bir katil." Aklıma gelen o düşünceyle yüzümün renginin attığına eminim. Bakışlarım korkuyla ona döndü ve geriledim. "Babamdan farkın yok."

Bana öyle bir acı çekerek baktı ki dediğimden çok bakışlarının ağırlığı altında ezildim. Başım dönmeye başladığında koşar adımlarla yukarı çıktım.

(Cemil'in anlatımı ile)

Arabaya bindiğimde geriye yaslandım ve gözlerimi sıkıca kapattım. Beni babasına mı benzetmişti? Gözlerinin önünde annesini öldüren o herife.
Sinirle sonuna kadar gaza bastım ve hızımı umursamadan ilerledim.

Evin önüne geldiğimde ani bir frenle durup anahtarları korumalardan birine fırlatıp sinirle eve geçtim.

İdil'in kaldığı odaya geçip kendimi yatağa attım. Yastığa saçlarının o hafif ama etkileyici kokusu sinmişti yastığı aldım ve acıdan sızlayan kalbime yaslayarak sarıldım.

Kokusunu sonuna kadar içime çektim. Işıktan sonra ilk kez biri beni güldürmüştü. O zor kadın halleri bile insanı delice içine çekiyordu. Belki Umut gibi çocukluğunda yanında değildim. Yıllarının aşkı değildim ama en azından ona asla yokluk ya da benim yaşadığım o eksiklik duygusunu hissetirmezdim.

O benim incimdi. İncilerin o kabuğu zor açılır. Çok nadir ve değerlidirler. O narin, nadir, değerli incinin kabuğu bana açılmamıştı.

...