Can I Taste U/Steddie

"1,,

Selamlar, bu hikayede gerçekten hikayeye bağlı kalmaya çalışacağım fakat %100 bir benzerlik beklemeyin. İyi okumalar

Eddienin ölümü bizimkileri, bilhassa Steve ve Dustin'i derdinden sarsmıştı. Bedeni olmasa da onu anmak için bir mezar yapmışlardı.

Steve Eddienin ölümü ve kasabadaki insanların kaçışından sonraki 7.gün Eddienin mezarına geldi.

Steve: Eddie...yalan söylemeyeceğim içimde bir his, beni izlediğini söylüyor...ya da buraya geleceğini ölmediğini...bir işaret ver artık... ben dayanamıyorum sensizliğe. Kısa zamanda çok alıştırdın kendini bana...

Dustin:...Steve sende mi geldin...

Steve: onun gidişine alışamayacağım hiç bir zaman

Dustin: bende öyle. Onun ölümünü görmek... canımı çok yakıyor Steve... bi mucize olsun geri gelsin istiyorum

Steve:..bende, bende çok istiyorum

Steve ve Dustin biraz daha ağlaştıktan sonra ikisi de evine dağıldı.

——————

Eddie gözlerini araladı ve soğuk ellerini, daha da soğuk yüzüne götürdü.

Eddie:...başardım mı..? Dustin..!?

Eddie zar zor doğrulup etrafa bakındı, ölü yarasalardan başkası yoktu yanında. Ayağa kalkarken nasıl ölmediğini sorguluyordu, yakındaki yere, yani upside down'daki evine girdi. Aynadan kendini görünce geri geri yürüdü, tırnakları sivrileşmiş, dişleri uzamış, teni daha da beyaz olmuştu. En önemlisi de koyu kahve gözleri kırmızıya yakın renkteydiler. Eddie etrafa bakınırken geçitten geçmenin yolunu arıyordu. Burda kalmak için kestiği ipe bir kaç ip daha bağlayıp yukarı attı ve tırmandı, geçitten geçtikten sonra zar zorda olsa inmişti. Odada telsiz gördü, Dustin'in telsiziydi. Telsizi aldı ve Dustine seslenmeye çalıştı ama duyan yoktu. Eddie odasına gitti, hala sağlamdı eşyaları. Bu demek oluyor ki çok zaman geçmemişti. Eddie daha farklı gözükebilmek için tişörtünü değiştirdi saçlarını toplayıp şapka taktı. Evden dışarı çıkıp doğrudan Stevein evine ilerledi. Hatırladığı tek adres oydu.

Kapıyı açmasını beklerken bile karnındaki yaralar canını çık yakıyordu.

Steve evde kahvaltı yapıyordu, kapı çaldığını duyunca ayağa kalkıp kapıyı açtı. İlk başta yüzünü göremediği için tanıyamamıştı.

Steve: Kimsiniz?

Eddie: benim, Eddie

Steve sesini duyar duymaz onu yakasından tutup içeri aldı, kapıyı hızlıca kapatıp ona sarıldı. Eddiede ona sarıldı ve kafasını boynuna gömdü.

Steve: Ben şu an rüya görmüyorum değil mi? Sensin, Eddiesin. İnanamıyorum! Nasıl oldu bu! Dustin ölümün için kesin konuştu

Eddie:...aslında baya şeye mâl oldu benim açımdan... artık gerçekten bir ucubeyim

Steve: nasıl yani?