kaderimin oyunu 🗡️

Aşk/korku

"Ee aysima bu mutluluğunu neye borçluyuz?" Diyen yeliz hanım hâlâ aysima'ya bakıyordu inceleyici bir o kadar samimiyetsiz gülümsemesi ile ellerini önünde birlestirmisti ve aysima'nin ağzından çıkacak lafı bekliyordu

Aysima ise ağır ve bir o kadar kendinden emin adımlarla yeliz hanım'a  doğru adımlar atarken yönünü bana döndü ve benim yanıma gelmeye başladı çağan hâlâ arkamda olduğu için ona ufak bir bakış attı ve sonradan bana bakmaya devam etti...

"Tuana'cım, canım eltim, nasılsın iyimisin?" Dedi ve kolumu tuttu sıvazladı sıvazladı ve yine sıvazladı ardından gözlerini kısıp kulağıma yaklaştı sadece ikimizin duyabileceği şekilde "burası ikimize dar canım emin ol bir gün gidiceksin" dedi ve uzaklaşicagi zaman kolundan tutup bu kez ben onun kulağına fısıldadım

"Senin derdin ne ,ne istiyorsun?" Dedim derin nefes alıp tekrar konuşmaya başladım "istediğin bir savaş'sa eğer bu savaşın kaybedeni belli onun kim olduğunu merak ediyormusun he?"

Bı an gerildi ve çekilmek isterken ona sert bir şekilde sarıldım, sesizce "Şş, sen daha beni tanımıyorsun aysima" dedim bu kez ben onun sırtını sıvazlıyordum uzaktan abla kardeş sarılması gibi gözüküyor olabilirdi fakat biz şuan birbirimize savaş açıyorduk...

Sırtıma hafifçe tırnaklarını geçirdi ve sonra 3 kez sırtıma vurdu seviyormuş gibi ardından "sende,benim neler yapabileceğimi  bilmiyorsun merak etme" diyerek benden ayrıldı ve neşeyle gülümsemeye başladı

"Aysima ben birşey sordum sana değilmi!" Diyen yeliz hanım

aysima'ya doğru yürümeye başladı aysima ise korkak bir şekilde kafasını kaldırdı gülümseyerek bir daha yeliz hanım'a ittat etmeyecegini göstermek ister gibi yeliz Hanım'ın ise bu hoşuna gitmemişti aysima'nin karşısına geçti "aysima"

"Anne size bir müjdem var" derin bir nefes aldı ve verdi ardından "size bir torun daha geliyor" dedi

Berat abi şaşkınlıkla "NE?" Diyebildi sadece

Mete baba, Yağız,çağan,sevgi babaanne...
Herkes aynı tepkiyi vermişti

✨

"Ya biliyorum hepiniz çok şaşkınsiniz ama bende doktordan ilk duyduğumda böyle çok şaşkındım inanamadım yemin ederim..."  Diye açıklama yapıyordu

Herkes oturmuş aysima'yı dinliyordu arkadaşı ile görüşmeye çıkıp eve geldiği zaman hamile olduğunu söylüyordu üstelik bütün aile onun kısır olduğunu söylerken hemde...

"Aysima siz en son ne zaman beraber oldunuz berat'la?" Dedi yeliz hanım hiç utanmadan

Aysima ve berat abi ise bu sorudan sonra uyanmaya başladılar berat abi gözlerini kapatmış şakağına bastırırken, aysima geriye yaşlanmış kafasını aşağı eğmişti...

"Yeliz hanım, siz fazla mahremiyete girmiyor musunuz" diyerek tepki gösterdim

Ne kadar aysima ile anlasamasakta bu durum canımı sıkmıştı yeliz hanım yüzünü bana çevirdi ve beni süzmeye başladı ardından çağan'a baktı

"Çağan oğlum karına olan sabrım sınanıyor, eğer siz o haltı yememiş olsaydınız ve bu kız hamile olmasaydı ve bu kızı karşıma getirirp ben bu kızla evlenicem deseydin kattiyen izin vermezdim! Ama sizin yediğiniz o halt yüzünden ben sizi evlendirmek zorunda kaldım" dedi

Dedikleri onur kırıcı bir o kadar'da saygısızdı sinirden elimi kaşıyordum ve kıpkırmızı olmuştu çağan ise elimi tutup bana destek olmak istercesine sıkıca tutuyordu...