Meraki means doing something with soul, creativity or even love. And that was what Raki does for herself, and also for her 4 year old son. She was a teenage mother, now 21 years old. She wasn't able to finish her studies, she was neglected by her ow...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Chapter XIX
~•••Falco•••~
"Uhm, didn't know you we're that lady," I said. Seems like Raki didn't noticed too because she gave me a confused look.
"The restaurant incident."
Natauhan naman s'ya at nilingon ako ng nanlalaki ang mga mata n'ya.
"Ahhhh, ikaw pala yon. Thanks," she said. Tumango naman ako. Nakaupo kami ngayon sa pwesto namin ni Aldie kanina, nauna na silang umalis ng Tito n'ya. Pinauna na sila ni Raki, nagmamadali ngang pauwiin ang anak n'ya. Pagkatapos n'yang mag thank you ay natahimik kami pareho kaya naisipan ko nalang magbiro.
"Cute kid," I started.
"Know what? If only I knew you before I would think he's my son," pabirong saad ko. Pero nagulat ako the way she reacted as if I've said something really really not good.
"He's never gonna be your son," she said that caught me off guard. I just tried to laugh it off.
"I know, chill. That's impossible. It's just that, the resemblance is insane," komento ko.
"Maybe he's as handsome as your son," bulong ko habang nakatingala. Panigurado iyon.
"May sinasabi ka?"
"Someone really close to my heart. Siguro kaedad s'ya ng anak mo," I told her. Tumango tango lamang s'ya.
"Why didn't you tell us?" Tanong ko. Parang nawala bigla ang tinik na bumaon sa dibdib ko nung nakaraang araw nung makausap ko si Aldie. I felt so comfortable talking to him again. Sobrang gaan sa pakiramdam.
"I thought it's not necessary," she said.
"He's necessary, he's your son Raki," I reminded her. Para tuloy akong naasar sa sinabi n'ya. She thought it's not? It is! Hindi nalang s'ya kumibo.
"Ah basta, from now on don't disregard him in your papers. It would be devastating for him you're hiding him," bilin ko sakanya. Natahimik pa din sya.
"You wanna know why I said the resemblance is insane?" Pag-iiba ko ng usapan. Hindi pa rin s'ya kumikibo pero napalingon s'ya sa'kin. I grabbed my wallet from my pants. Bago ko hinila yung letrato sinigurado kong hindi mawawala yung isa sa pinakatago tago at ingat ingatan ko. Then, I gave the picture to her.
"See?"
She stared at our family photo. Dad and mom are still alive and Frett's still a baby that time. Kahawig na kahawig ko ang anak n'ya.
"Diba? Nung ngang hinahanap ka namin, some people thought I was his father. Funny coincidence right?" Tanong ko sakanya umismid lamang s'ya at ibinalik sa'kin ang family picture na'min.
"Maybe mauna na ako sa bahay-"
"Tara sabay na tayo," I said. Pero tumanggi sya sa'kin.
"Pareho lang naman tayo ng pupuntahan," asik ko. Wala na s'yang nagawa kung hindi ang sumama sa'kin pauwi. Mabuti at hindi nagtaka si Manang. Tanging tinanong lang kung magsstay ba ako sa bahay.