.
.
Umuwi si Sherry kasi tumawag ang mama niya kanina. She needed her help. Pinauna ko na siya. Sinabi niyang balitaan na lang raw siya kun anu man ang mangyari. Hinalikan ko siya at tsaka siya gumayak.
Nakokontento na lang ako sa pagtitig ko kay Lolo habang hawak ko ang kanyang kamay..
Kapagkwan ay gumalaw ang mga daliri niyon.
"Lo? Lolo? Nurse!!! " galak na tawag ko. May pumasok nan agad.
" Excuse me sir. " sabi nang nurse.
Chineck nila ang vital statistics ni Lolo. Everything is normal. Saka umalis na sila.
Niyakap ko si Lolo ng nakangiti pero nakasilid parin yung mga luha sa sulok ng aking mga mata at nung mapatiim ako ay bumagsak ang mga iyon.
" TS, Why are you cryin'? Di pa ako patay!" Sinabi niya habang bakas na binabawi pa lang ang boses.
Pinunas ko na lang ang mga iyon at tsaka niyakap siya ulit.
" Aray, aray . Apo.. masakit !! "
" Sorry Lo. " tsaka siya tumawa..
" Joke lang hehe, " sabi niya. Kahit kailan talaga lolo. Mapagbiro.
Kaunting pause then.. nagtawanan kami.
" Is there anything you need Lo. "
" Nothing, I just want a cigarette." Sabi niya.
" What?? Tell me you're joking cause I will never give you any." Naiinis ako kay lolo.. Nakuha pang magjoke ng ganoon eh alam niya inis ako sa ganun..
" Of course its a joke apo, I'm just tring to make you smile."
" Well stop trying Lo cause you're making the reverse. " giit ko.
" Sorry po. Nauuhaw ako.. "
Binigyan ko siya. Tsaka ko siya pinagpahinga ulit.
_______________________
Ang daming tinetest ng mga doctor kay lolo. Naawa na ako sa kanya. Magtatatlong linggo na kami sa hospital na ito. Kitang kita na that I'm stressed out.
Once in a while ay pinapauwi ako ni Sherry para raw magpahinga. Nagaalala siya sa akin. Umuuwi naman ako para maligo then babalik rin agad.. pero ngayon ay di ako pumayag.
" Mr. Salvatore, one minute please??" Sabi ni Doctor Regalado.
Lumakad ako palabas ng kwarto at tsaka nakipag usap sa kanya. Kinakabahan ako.
"Bakit po Doc, is there any problem?"
" Dederetsuhin na kita Mr. Salvatore, your Grandfather is suffering in a Stage 4 Lung Cancer and he just have a week or two to live. I'm really sorry Mr. Salvatore." tsaka pinat ang aking balikat at umalis.
Parang bumagsak ang mundo sa aking mga balikat ng marinig ko ang mga iyon. Bumilis ang aking paghinga at unti unting namuo ang mga luha at mabilis itong pumatak. Parang sasabog ang aking puso.
".... a week or two to live.. " .... umuulit ang mga iyon sa aking tainga
I will lose the person that cared too much for me.. The only person left of me. The thought of losing him is ceushing me into pieces. It cuts deep. Parang winawakwak ang puso ko.
Pinunas ko ang mga luhang umaagos sa pisngi ko, pinermi ko rin ang sarili at tsaka pumasok sa kwarto. Nadatnan ko siyang nakikipagkulitan pa kay Sherry. Humihikbi ang kalooban ko. Gusto kong humgulgol pero kaylangan kong maging malakas sa harapan ni Lolo.
Napansin yata nila ang pagpasok ko.
" oh apo, ano ang napag-usapan ninyo ni doc? Hulaan ko. Pwede na akong lumabas no? "
Pinilit ko ang isang ngiti tsaka nagsalita
" Exactly Lo. " may parteng nanginig ang boses ko. Nakita kong tiningnan ako ni Sherry. Kilala niya ako when I'm hiding something.
"Sabi ko sa yo.. sisiw lang to." Then he grinned.
" Lo, 'dyou mind if kakausapin ko lang si Trev?? Okay lang po ba??" Sabi ni Sherry
" Oo naman . Take your time. Manonod na muna ako ng TV." Tsaka binuksan ang TV.
Lumabas kami ni Sherry, di masyadong malayo mula sa pintuan.
" Is there any problem Trevor? " bungad niya
"No, nothing.. wala babe.. bakit mo naman natanong.??" Pasinungaling ko.
" Well you're not convincing Trevor Salvatore. Tell me what's the problem? "
" Nataningan na siya ng doctor babe. Week or two. "
Bumakas ang gulat sa mukha niya. Suddenly, my eyes are shedding tears. Tsaka niya ako yinakap na nagpatulo ng mga iyon.
"You need to tell him that---"
"I can't " putol ko sa sinabi niya.
" I know it's hard but he need to know" sabi ni Sherry saka ako inalo at hinimas ang braso ko.
" It's okay Apo, you don't have to say it. I heard it all. "
Napalingan kami ni Sherry sa tunog na nanggagaling sa loob. Si Lolo.
"Lo, lo. Bakit ka tumayo. Come here, I'll get you back to your bed." Pag-iiba ko sa usapan.
Nang maibalik ko siya ay hindi ako makatingin sa kanya ng tuwid. Nang magsalita siya.
" Remember what I have told you at Villa de Amour son?? "
Tiningnan ko siya.
" Its just a matter of time Apo. Nagkataon lang talagang mauuna ako sa iyo. Sabi ko nga The longer I live, the shorter time left. "
Tsaka siya ngumiti na parang pinapalubagan ang loob ko.
" Stop that Lo. Di ka naman aalis eh .. Wag pati ikaw. I was left so hurted before. Not again" nakangiti ako pero ang mata ko ay basa ma.
" Di naman kita iiwan eh. I wll always be by your side, babantayan kita lagi. I'll always be with you. Always bear that in mind"
Unable to resist the pain. That was the time that I broke down.
