Yanlış Anlaşılma

8- Evlilik teklifi

Yatsı namazımı kıldıktan sonra hemencik yatağıma girdim, girmemle telefonun melodisi ötmeye başladı. Evet ötüyordu çünkü horoz sesi koymuştum. Sabah alarm sesi olarak ayarladım zannedip arama sesine koymuştum ve bir an önce düzeltmem gerekiyordu. Gözlüğümü takıp telefon ekranına baktım.

Müstakbel kocam arıyor...

Hemen oturur pozisyona geçip saçımı ve gözlüğümü düzelttim. Lan sanki görecek beni.

"Efendim?"

"Selamün aleyküm "

"Aleyküm selam "

"Nasılsın? "

"İyiyim."

"Sorduğun için sağol, bende iyiyim." Hadi ama yine mi unuttum?

"Allah iyilik versin."

"Amin."

"Ne için aramıştın? "

"Ha...Şey, yarın doktora gitmen gerekiyor ya...." Cümlesini bitiremeden araya girdim.

"Sen nerden biliyorsun?"

"Kaza günü hastanedeydim ya doktordan öğrendim."

"He tamam." Çabuk ikna oldum sanki?

"Yarın kiminle gidiyorsun hastaneye?"

"Annemle gideceğiz."

"Neyle gideceksiniz peki?"

"Otobüsle gideceğiz."

"Tamam geçmiş olsun Allah'a emanet." deyip kapattı telefonu suratıma. Odun ya! İnsan bir der ben bırakayım sizi

***
Alçılı kolumla son günümdü, şimdiden özledim lan. Anı olsun diye alçımın üstüne Eymen ♡ Narin yazdım ve fotosunu çektim. Sonra annem odama gelip,

"Kızım hadi geç kalmayalım." dedi.

"Tamam" deyip çantamı aldım ve çıktım odadan.

Kapının çalmasıyla annem koşar adım oraya ilerledi.

"Oğlum hayırdır?" La bunun burda ne işi var?

"Hastaneye gidiyormuşsunuz, bırakayım sizi?"

"Zahmet etme oğlum gideriz biz."

"Yok ne zahmeti annecim, hadi atlayın." deyip arabaya bindi. Annecim? Bizim damat da pek hevesliymiş evlenmeye...

Ayakkabılarımızı giyip arabaya doğru ilerledik. Şuan annemle üçüncü dünya savaşını hangimizin başlatacağı hakkında bakışıyorduk. Çünkü arkada eşyalardan dolayı tek kişilik yer vardı.

Bakışmamızı bölen Eymen "Hadi binsenize" dedi.

Sözü biter bitmez benle annem ön kapıya saldırdık.

Sağ kolumla kapı kolunu çekiştirirken "Ya anne bıraksana ben bineceğim. " dedim. Annem eksik kalır mı? Asla!

"Geç kız arkaya ben oturacağım damadımın yanına." Aman ne kıymetli damadın varmış...

Çaresizce Eymen'e baktım ama o da ağzına fermuar çekip 'ben karışmam' bakışları attı bana. Sinir şey!

Ayağımı sürüye sürüye arkaya geçtim. Dikiz aynasından bana göz kırpınca eriyecekmiş gibi oldum ama sonra sinir olduğumu hatırlayarak vazgeçtim.

***

Sonunda alçıdan kurtulmuş bir şekilde eve gidecektik. Hastane koridorunda ilerlerken annem "Oğlum siz 10 dakika bekleyin ben lavaboya gideceğim." dedi.