𝕴 𝖍𝖆𝖙𝖊 𝖙𝖍𝖊 𝖜𝖆𝖞 𝖞𝖔𝖚 𝖑𝖔𝖔𝖐 𝖆𝖙 𝖒𝖊 -ΥΠΟ ΔΙΩΡΘΩΣΗ

Ο φίλος του

Σ' ακούω με όλους τους πόρους μου
να τρέχεις σε ξένες πόλεις, με ρούχα χάρτινα
κάνοντας ένα θόρυβο
που προμηνύει μεγάλη θάλασσα.

Επιστρέφω στο κλειστό κύκλωμα
της ζωής μου. Στο κανάλι σιωπή.

Ταριχευμένες κινήσεις:
μια καρέκλα μετακινείται χωρίς λόγο,
ένα κρεβάτι κυλάει στο δρόμο. Στον τοίχο προβάλλεται η ίδια
μαγική εικόνα – δεν μπορώ
να ξεχωρίσω τον κυνηγό –

Κοιμάσαι με στόμα γεμάτο
μυστικά και βροχές.

Χτυπάει το τηλέφωνο άλλη μια φορά.

Η λύπη του έρωτα, του Γιάννη Κοντού

"Παρακαλώ γραφείο του κ. Ιορδάνου. Πως μπορώ να βοηθήσω; Ναι. Αχα. Μάλιστα κυρία Παπαγεωργίου θα τον ενημερώσω να σας πάρει. Τι να του πω; Αχα εντάξει θα τον ενημερώσω και για την έλλειψη απάντησης." Το έκλεισα και αυτό.

Η κοπέλα ήταν κουρασμένη, εξαντλημένη. Άκουσε βήματα και έγυρε το κεφάλι της να εντοπίσει την προέλευση. Το βλέμμα της είδε έναν κύριο. Ήταν ψηλός και ελκυστικός. Σκούρα μαλλιά και ανοιχτόχρωμα μάτια. Κάτι της θυμιζε. Τον κοιτούσε έντονα, τότε το κατάλαβε, ήταν ο  ίδιος με το ασανσέρ τη μέρα που ήρθε για συνέντευξη. Χαμογέλασε τυπικά και ευγενικά όπως ορίζει η δουλειά της.

"Καλησπέρα πως μπορώ να σας βοηθήσω;" Μόλις την είδε την αναγνώρισε αμέσως. Μειδιασε και την πλησίασε με πονηρό χαμόγελο.

"Α η γκομενα από το ασανσέρ" Ειπε δίχως σεβασμό προς το πρόσωπό της.

"Συγγνώμη αλλά απαιτώ τον σεβασμό σας. Τώρα πως μπορώ να σας βοηθήσω;"
Έδειχνε σοκαρισμενος με την απάντηση της.

"Παω μεσα στο φιλαράκι μου"  Η κοπέλα σηκώθηκε και πηγε να τον προλάβει.

"Σας παρακαλώ πολύ έχει ένα σημαντικό ραντεβού. Δεν γίνεται να μπείτε." Προσπαθούσε να τον εμποδίσει μα δεν τα κατέφερνε.

"Ασε με κούκλα μου " Την έσπρωξε απαλά και πηγε να προχωρήσει ξανα. "Σας παρακαλώ μην με αναγκάσετε να καλέσω την ασφάλεια." Πάγωσε. "Εσυ να καλέσεις την ασφάλεια; Σε εμενα;"\

Ο νεαρός νευριασμένος την έσπρωξε και μπήκε μεσα στο γραφείο του Ανδρέα. "Τι συμβαίνει εδω; Δάφνη δεν σου ειπα να μην με ενοχλήσει κανεις;"  Της μίλησε νευριασμένα. Εσκυψε το κεφάλι τηε. "Συγγνώμη κ. Ιορδάνου αλλά μπήκε μόνος του. Δεν κατάφερα να τον σταμάτησω." Ένιωθε ντροπή για την παρατηρήση που δέχτηκε.