𝕴 𝖍𝖆𝖙𝖊 𝖙𝖍𝖊 𝖜𝖆𝖞 𝖞𝖔𝖚 𝖑𝖔𝖔𝖐 𝖆𝖙 𝖒𝖊 -ΥΠΟ ΔΙΩΡΘΩΣΗ

Έγκυος;

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ' εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα —
χρυσά, ζεστά, και ζωηρά κεράκια.Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων·
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, και κυρτά.
Δεν θέλω να τα βλέπω· με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ' αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω να μη διω και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.

Τα κεριά, Κ.Π. Καβάφης

Εγώ; Έγκυος; Δεν γίνεται.

Σηκώθηκε από το κρεβάτι και έτρεξε έξω από το νοσοκομείο χωρίς να σκέφτεται τίποτα άλλο από την λέξη έγκυος. Δεν ήξερε τι να κάνει.

Ο Ανδρέας την κυνηγούσε. Την σταμάτησε.

Ήταν οι δυο τους σταματημενοι στην μεση του δρόμου. Προσπαθούσε να την ηρεμήσει, της χάιδευε τα μαλλιά και τα μάγουλα. «Ηρέμησε! Δεν είναι και τόσο κακο» Είχε κοκκινίσει και ασταμάτητα δάκρυα κυλούσαν.

«Είναι!» Του φώναξε και έδιωξε τα χέρια του από πάνω της. Μπερδεμένος εκείνος την ρώτησε «Γιατι;»

«Γιατι θα πρέπει να κάνω έκτρωση» Απάντησε με σπασμένη φωνή.

«Τι; Γιατι;» Φαινόταν απορημένος.

«Γιατι η πρώτη μου γεννά ήταν ριψοκίνδυνη. Με ενημέρωσαν ότι η δεύτερη γεννά θα είναι πιο επίπονη και επικίνδυνη. Δεν γίνεται να κανω παιδι. Υπάρχει κίνδυνος για την ζωη μου. Και έχω και ένα παιδί να μεγαλώσω. Οπότε πάω για έκτρωση!» Μιλούςρε τόσο γρήγορα που δεν ήξερε αν την καταλάβαινε ή μάλλον αν την άκουγε.

«Εντάξει. Θα είμαι δίπλα σου» Πήρε τηλέφωνο την γυναικολόγο της.

«Καλησπέρα. Για ένα ραντεβού για άμβλωση καλώ»  Τον κοιτούσε προσπαθώντας να κατανοήσει τις σκέψεις του.

«Μάλιστα ένα ονομα;» Ειπε άκρως τυπικά η γιατρός. Ξερόβηξε για να καθαρίσει τον λαιμό της.  «Δάφνη Αλεξάτου»

«Για πότε θέλετε το ραντεβού;» Συνέχισε η γιατρός. Δίχως να θέλει να το καθυστερήσει η κοπέλα απάντησε «Γίνεται σημερα;»

Ακολούθησε μια παύση.

Έπειτα η φωνή της γιατρό ακούστηκε «Στις 7 εχω ένα κενό»