𝕴 𝖍𝖆𝖙𝖊 𝖙𝖍𝖊 𝖜𝖆𝖞 𝖞𝖔𝖚 𝖑𝖔𝖔𝖐 𝖆𝖙 𝖒𝖊 -ΥΠΟ ΔΙΩΡΘΩΣΗ

Καφε-μελι

Τι είναι αγάπη;
Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη. Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονά κι αυτός που συμπονάει.

Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένα.
Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα.
Δεν ξεχωρίζουν.
Το εγώ και εσύ αφανίζονται.
Αγαπώ θα πει ΧΑΝΟΜΑΙ.

Τι είναι αγάπη, Νίκος Καζαντζακης

Είναι Σάββατο πρωί, η μέρα ηλιόλουστη. Η κοπέλα είναι σπίτι της, μέσα στην μπανιέρα ενώ κλαίει αθόρυβα με μια σκέψη στο μυαλο της Γιατί να με χρησιμοποίησε ετσι;

Ωστόσο η κόρη της την έψαχνε μέσα στο σπίτι φορώντας ακόμα τις πιτζαμουλες της, ενώ τα χρυσά μαλλάκια της ήταν ακόμα σφιχτά πλεκτά στις πλεξούδες της. Έτριψε τα μάτια της και φώναξε «Μαμα;»

Η Δάφνη σκούπισε γρήγορα τα ματια της και έβαλε το κεφάλι της κάτω από το νερόμε σκοπό να κρύψει την θλίψη της. Τα δάκρυα μπλέχτηκαν με το νερό όσο καθάριζε τον λαιμό της για να μιλήσει. Η μικρή μπήκε μεσα στο μπάνιο.
«Μαμα;» Είπε με την λεπτή φωνή της η Λίλη.

«Έλα μωρό μου» Της χαμογέλασε αδύναμα.

Η Λίλη με γλυκό χαμόγελο είπε «Σοκολάτα» Η Δάφνη την ρώτησε γρήγορα «Δεν έχουμε στο ψυγείο;»

Το κοριτσάκι έγνεψε αρνητικά το κεφάλι της. Η Δάφνη αναστέναξε μα γρήγορα απάντησε «Ωραια αγαπη μου κατσε και πάω να σου πάρω.»

Βγήκε η Λίλη απο το μπάνιο και με την σειρά της τύλιξε μια πετσέτα στο βρεγμένο κορμί της και πήγε στο δωμάτιο της για να ντυθεί.

Αφού φόρεσε πρόχειρα ρούχα έπιασε τα βρεγμένα της μαλλιά μια ψηλή κοτσίδα. Άνοιξε την πορτα και κατέβηκε τα σκαλιά.

Έφτασε στο ισόγειο. Όμως όταν τράβηξε την πόρτα ένας άντρας έπεσε στα πόδια της.
«Ανδρέα;» Ρώτησε η κοπέλα τρομαγμένα . Εκείνος ανοιξε τα ματια του.

«Δάφνη μου» Σηκώθηκε και απότομα την φίλησε στο στόμα.

Μύριζε τσιγαρο και αλκοόλ από μακριά.
Τον έσπρωξε.

«Τι κανεις;» Είπε με απορία. Εκείνος έσκυψε το κεφάλι ανήμπορος να την κοιτάξει, ο αντίχειρας του δεξιού χεριού του χάιδευε το μάγουλο της, ενώ το αριστερό είχε τυλιχτεί σαν ζώνη γύρω απο την λεπτή μέση της.

«Σε παρακαλώ μην με κοιτάς» Απάντησε αδύναμα ο νεαρός άντρας.

Η Δάφνη ήταν ακομα πιο απορημένη απο πριν.