𝕴 𝖍𝖆𝖙𝖊 𝖙𝖍𝖊 𝖜𝖆𝖞 𝖞𝖔𝖚 𝖑𝖔𝖔𝖐 𝖆𝖙 𝖒𝖊 -ΥΠΟ ΔΙΩΡΘΩΣΗ

Τι τόλμησε να πει;

«Η αιωνιότητα είναι ποιότητα, δεν είναι ποσότητα, αυτό είναι το μεγάλο, πολύ απλό μυστικό»

Νίκος Καζαντζάκης

Την επομένη μέρα το κλίμα δεν θα ήταν τόσο όμορφο και ευχάριστο."Καλημέρα Ανδρέα." Του χαμογέλασε η Δάφνη ευτυχισμένη.

Το μάυρο μακρύ μαλλί της έπεφτε με ανάλαφρες μπούκλες στο στήθος της. Φορούσε ενα σκούρο μπλέ πουκάμισο, είχε αφήσει το πρώτα τρία κουμπιά ανοιχτά. Το είχε συνδυάσει με μια λευκη παντελόνα, φαρδια γραμμή. Στην μέση είχε δέσει μια μάυρη λεπτή ζώνη με χρυσή λεπτομέρεια στο κέντρο. Τα κοσμήματα της χρύσα, ενα διακριτικό κολιέ, δυο μεσαίους κρίκους και ενα χρυσό ρολόι. Η μάυρη τσάντα κρεμόταν απο την χρυσή αλυσίδα της απο τον ώμο.

Εκείνος γύρισε, την παρατήρησε λιγάκι και έπειτα με την αυταρχική του φωνή απάντησε "Ανδρέα; Που πηγε το κ. Ιορδάνου;"

Η Δάφνη πάγωσε δεν ηξερε αν έκανε πλάκα η οχι. "Εμ να φαντάστηκα πως μετά τα χθεσινα  θα-" Την διέκοψε πριν προλάβει να ολοκληρώσει.

"Το χθεσινό ήταν απλά ένα γαμησι. Για σαρκική απόλαυση. Τίποτα παραπάνω τίποτα λιγότερο. Σε ήθελα σε είχα. Δεν είναι κάτι άγνωστο για εμενα." Απάντησε εκείνος απόλυτα σοβαρά.

Τι; Τι ειπε; Τι τόλμησε να πει; Αυτα τα λόγια μόνο ακουγόντουσαν στο μυαλο της κοπέλας.

Είχε χάσει το χρώμα της, η πίεση της είχε αυξηθει επικίνδυνα.

"Οριστε;" Δεν ήθελε να το πιστέψει. "Δεν με άκουσες;" Το συνεχίζε εκείνος... Η όραση της θόλωνε απο τα συσσορευμένα δάκρυα που με το ζόρι συγκρατούσε.

Εβήξε να καθαρίσει την φωνή της.

"Σε άκουσα. Απλά την άλλη φορά να πας σε καμία πουτάνα όχι σε εμενα" Είχε γίνει έξαλλη με την συμπεριφορά του. Ποιος νομίζει ότι ειναι; Ηταν ευτυχισμένη, τώρα όχι. Τώρα δεν είναι.

"Δεν έχετε μεγάλη διαφορά "Το στόμα της άνοιξε διάπλατα. Τον πλησίασε και του εδωσε ενα χαστουκι που θα το θυμόταν ολη του την ζωη. Σηκώθηκε απο την καρέκλα του γραφείου του και έπιασε με δύναμη τον καρπό της. Την ταρακουνουσε και της φώναζε. Τα ματια της ελευθέρωσαν ένα δάκρυ. "Αι στο διαολο Ανδρέα! Παραιτούμαι!"

Εκείνος χαμογέλασε,

"Δεν μπορείς! Το συμβόλαιο που υπέγραψες λέει πως θα δουλεύεις για εμενα δύο χρόνια. Αλλιώς πληρώνεις πρόστιμο 2.000" Απάντησε με ήρεμη και ειρωνική φωνη.

"Μαλακα." Ειπε η κοπέλα με τρεμαμενη φωνή.

Εκείνος συνέχισε με ειρωνεία και ψυχραιμία "Το κ. Ιορδάνου το προτιμώ ευχαριστώ. Μπορείς να περάσεις έξω τώρα δεν σε χρειάζομαι άλλο."

Επανεκτησε η Δάφνη την αυτοκυριαρχια της. "Πάντως έχω να πω κάτι."

Την κοίταξε και απάντησε "Γρήγορα." δήθεν κουρασμένος.

"Το περίμενα πιο μεγάλο." Έδειχνε σκεπτικη ενω το βλέμμα της κοίταξε τα πόδια του.

"Τι;" Είχε ασπρισει. Κοιτοούσε μια εκείνη μια χαμηλά. Η Δάφνη με ναζιάρικη φωνή του απάντησε "Καλή συνέχεια κ. Ιορδάνου." Έπειτα γύρισε και περπάτησε μέχρι την πόρτα.

"Οπα Δάφνη! Περίμενε." Την φώναξε ενω σηκώθηκε γρήγορα απο την καρέκλα.

"Παρακαλώ;" Ειπε με ενα αθώο βλέμμα
"Είναι μικρο;" Ρώτησε φανερά αγχωμένος.

Όμως η Δάφνη ήταν ήρεμη "Αρκετά."

"Δηλαδή πόσα εκατοστά φαίνεται;" Συνέχισε να απαντάει με το άγχος να τον κυριεύει.

"10; Το πολυ!" Ακάθεκτη η κοπέλα απαντούσε.

Ο Ανδρέας γούρλωσε τα ματιά "Τι πράγμα;"

"Μμμ δεν πειραζει όμως. Στις πουτανες δεν τις ενοχλεί το μέγεθος. Αν και έχεις πιο μεγάλα δάχτυλα από μόριο αλλά δεν βαριέσαι. Έτσι είναι η ζωή. Τι να κάνουμε. Συγγνώμη τώρα."

Οχι που θα μου την έβγαινες εσυ μαλακα. "Δάφνη κάτι ακομα"

"Τι;" Είπε με θυμό.

Ο Ανδρέας κόμπιαζε "Ηρθες σε οργασμό χθες;"

"Τωρα γιατί θέλετε να σας πληγωσω;" Απάντησε ειρωνικά.

"Ε;" Το άγχος τον είχε πλημμυρίσει για άλλη μια φορά. Η περιφάνια του είχε πέσει.

"Α χτυπάει το τηλέφωνο του γραφείου πρέπει να παω."

Κατάφερε να φυγει απο εκει και πηγε στο γραφείο της.

"Παρακαλώ;" Απάντησε ευγενικά και τυπικά

"Α γειά σας κ. Παπασωτηριου. Φυσικά θα του το πω." Κάλεσε το σταθερό στο γραφείο του.

"Ναι;" Απάντησε δίχως αυτοπεποίθηση στην χροιά της φωνής του.

"Κάλεσε η κ. Παπασωτηριου. Έρχεται να σας δει." Του είπε γρήγορα με φανερή την απαξίωση προς το πρόσωπο του.

"Οκ"

Μετά από κάνα μισάωρο μπηκε η κ. Παπασωτηριου στο γραφείο του αφεντικού. "Μεσα ειναι;" Ρώτησε βιαστηκα.
"Σας περιμένει" Μπηκε μεσα αλλά βγήκε μετά από 10 λεπτά.

Τόσο γρήγορα;

"Αι στο διαολο μαλακα! Που εδω και 10 λεπτά με ρωτάς πως φαίνεται το πέος σου!" Η Δάφνη επνιξε ένα γέλιο. Νομίζω ήταν υπερβολή το 10 εκατοστά.

Έπρεπε να πω 11. "Άννα περίμενε!"
Τον έβλεπε να τρέχει από πίσω της και έλιωσε στα γέλια.
Η κοπέλα κοίταξε τον καρπό της, είχαν δημιουργηθεί μελάνιες με σχήμα τα δάχτυλα του. Άρπαξε την τσάντα της και έβγαλε μεσα απο εκει την πούδρα. 

Έβαλε πούδρα για να καλύψει τα σημάδια. Και δυστυχώς δεν θα είναι η τελευταία φορά που θα το κάνει.