𝕴 𝖍𝖆𝖙𝖊 𝖙𝖍𝖊 𝖜𝖆𝖞 𝖞𝖔𝖚 𝖑𝖔𝖔𝖐 𝖆𝖙 𝖒𝖊 -ΥΠΟ ΔΙΩΡΘΩΣΗ

Η σοκολάτα

Δεν ήταν άλλη η αγάπη μας
έφευγε ξαναγύριζε και μας έφερνε
ένα χαμηλωμένο βλέφαρο πολύ μακρινό
ένα χαμόγελο μαρμαρωμένο, χαμένο
μέσα στο πρωινό χορτάρι
ένα παράξενο κοχύλι που δοκίμαζε
να το εξηγήσει επίμονα η ψυχή μας.

H αγάπη μας δεν ήταν άλλη ψηλαφούσε
σιγά μέσα στα πράγματα που μας τριγύριζαν
να εξηγήσει γιατί δε θέλουμε να πεθάνουμε
με τόσο πάθος.

Kι αν κρατηθήκαμε από λαγόνια κι αν αγκαλιάσαμε
μ' όλη τη δύναμή μας άλλους αυχένες
κι αν σμίξαμε την ανάσα μας με την ανάσα
εκείνου του ανθρώπου
κι αν κλείσαμε τα μάτια μας, δεν ήταν άλλη
μονάχα αυτός ο βαθύτερος καημός να κρατηθούμε
μέσα στη φυγή.

Φυγή, Σεφέρης Γιώργος

Η κοπέλα αν και κουρασμένη έβαλε να παρακολουθήσει με την κόρη της  το αγαπημένο της παιδικό, το βασιλιά των λιονταριών. Κάποια στιγμή χτύπησε το κινητό της. Η μικρή αναστέναξε με τον ήχο του κινητού.

 "Παρακαλώ;" Μια γνώριμη φωνή ακούστηκε."Δαφνη;" Ανήσυχη η Δάφνη ρώτησε  "Ποιος ειναι;" Σιωπή για λίγο στο ακουστικό. "Ο Ανδρέας." Γουρλωσε τα μάτια της και απάντησε βιαστικά. "Α καλησπέρα κ. Ιορδάνου. Πως μπορώ να σας βοηθήσω;" Με διστακτική φωνή απάντησε "Ήθελα να σε ρωτήσω αν τελικά θα έρθεις."  

"Λυπάμαι αλλά δεν γίνεται." Τον ενημέρωσε εκείνη με τυπική και απόλυτη φωνή.

"Εντάξει Δάφνη. Καλό σου βράδυ." Απάντησε φανερά απογοητευμένος ο Ανδρέας.

"Καληνύχτα." Άφησε την συσκευή πανω στο γυάλινο τραπέζι και αγκάλιασε ξανά την κόρη της. "Λίλη μόλις τελειώσει η ταινία παμε για νανι νταξει;" Μουτρωσε. "Δεν θελω" Η κοπέλα με γλυκό και ήρεμο τόνο απάντησε "Αγάπη μου ησουν άρρωστη και εγω δούλευα." 

"Θέλω σοκολάτα." Άλλαξε θέμα η μικρή. Η Δάφνη αναστέναξε.

"Θες πολυ;" Την ρωτησε με ενα παιχνιδιαρικο χαμόγελο."Ναι." Απάντησε με ενθουσιασμό και το χαμόγελο της έλαμπε.

"Εμ ακου τι θα κάνουμε. Θα παμε για λίγο πάνω στην Στεφανία να δούμε αν μπορεί να σε προσέχει για λίγο  και εγω θα παω να σου πάρω σοκολάτα. Εντάξει;" Χάρηκε παρα πολύ το μωρό μου.

"Ευχαριστώ μανούλα" Τύλιξε τα χεράκια της γυρω από τον λαιμό της.

Πήγαμε πανω. "Σίγουρα μπορείς κορίτσι μου;"

"Για 5 λεπτά θα την κρατήσω. Όλα καλά θα πάνε. Πηγαινε." Με καθησύχασε.

"Ευχαριστώ πολύ." Έσκυψε και φίλησε την κορη της. "Να την ακούς και να μην την βασανίσεις μέχρι να έρθω. Εντάξει λουλούδι μου;" Μου χαμογέλασε παιχνιδιαρικα και με φίλησε. "Εντάξει μαμα"