سلامممم💙🌸💙🌸💙
من برگشتممممم. کسی هنوز اینجا هست که اچم رو دنبال کنه و منتظرش باشه؟ 👈👉
به هرحال، قبلاً حرفایی که باید میگفتم رو گفتم. الان دیگه زیاد پر حرفی نمیکنم که قسمت جدید یه نکنه. فقط اینکههه لطفاً اگر قبلاً پوستری برای HMHM ساخته بودین میشه دوباره برام بفرستین توی تلگرام؟ چون همشون رو از دست دادم 🤧💔این آیدی تلگرام:
@aida_lh7
اگرم با پی وی راحت نیستین از طریق لینک ناشناس دیلیم بفرستین:
@a4w4daily
چون میدونستم ممکنه بعضیا یه سری قسمتارو یادشون رفته باشه یه فلش بک کلی از چهار قسمت گذاشتم امیدوارم کمک کننده باشه🧡💜🧡💜 بوس به همتون و لطفاً برام کلی کامنت بذارین🔥💛
فلش بک
با طعم خوبی که دهنش رو پر کرد با ذوق دوباره به آبنبات خیره شد و با ولع بیشتری مکیدش.
سهون خندش گرفته بود. رئیسش برای اولین بار داشت سر یه خوراکی کوچولو عین بچه‌ها ذوق میکرد.
- اینارو دوست داری؟
لوهان که کلا حضور سهون رو فراموش کرده بود یهو به خودش اومد و جمع و جور تر نشست.
- یه مدت خیلی دوسشون داشتم.
- چی شد که دیگه نداری؟
لبخند لوهان کمی محو شد. درواقع این آبنباتا جایزه‌ای بود که گهگاهی خودش به خودش میداد. مخصوصا بعد از هربار رابطه با مین سو چون اون زیاد اهل افترکر نبود. اونا خوشحالش میکردن و هیچ وقت به این فکر نکرده بود که ممکنه مسخره باشه که یه پسر توی اون سن و سال آبنبات چوبی بخوره تا زمانی که چند نفری بهش اشاره کردن.
❤️💛❤️💛❤️
مطمئن بود که الان چند تماس بی پاسخ و چند تا وویس از طرف مامانش داره.
به تعداد دقیق تماسای بی پاسخ نگاه کرد.
6 بار. با فاصله‌ی حدود پنج تا ده دقیقه از هم. آهی سنگین کشید و به سراغ وویس هاش رفت.
« سلام سهونا. خیلی وقت بود بهم سر نزدی برای همین تصمیم گرفتم خودم به دیدنت بیام. اما نبودی. تا دیر وقت کار میکنی؟ هنوز حتی بهم نگفتی کار جدیدت چیه. غذا خوب میخوری؟ یکم غذا برات آوردم. اون ظرف غذا رو هم نیاز دارم. به بهونه‌‌ی برگردوندن اونم که شده بهم سر بزن باشه؟»
❤️💛❤️💛❤️
- بوی دود میدی.
چانیول یقه‌ی لباسش رو بویید.
- میخوای اول برم حموم؟
بکهیون نیشخندی زد. توی یک حرکت جاهاشون رو عوض کرد و روی شکم مرد عضلانی نشست.
دستاش دور صورت چان حلقه شد و با انگشت شصت لبای توپرش رو لمس کرد.
- بوی آتیش. یعنی بوی دردسر .
BẠN ĐANG ĐỌC
Hate Me Master, Hug Me Master
Fanfictionسهون، به تازگی شغل جدیدی به عنوان راننده‌ی شخصی پیدا کرده بود. کافی بود هر روز بشینه توی اون آموزشگاه و به رییس آروم و زیباش خیره بشه که چطور بوم‌های سفید رو رنگ میزنه. و بعد هم هرشب برسونتش خونه و محو شدنش پشت درهارو تماشا کنه. آسون، تکراری و آرو...
