Amirah's POV
____________
"Patawad"
"Hi, I'm Amirah" I introduce myself to the girl na kanina kong nakita sa canteen habang kumakain.
"Hi, I'm Ashley!" She said energetic. "Anong section mo?" she asked.
"grade 7- Saint Johnpaul" sabi ko at kasabay noon ang pagsilay ng magandang ngiti niya na tila ba nagulat.
"Same!" She said it loudly kaya medyo napatingin saamin ang mga students na malapit saamin
"Ingay mo sis" pabulong kong sita. Natawa naman siya na para bang bata.
🔅🔅🔅🔅
"Tita nasa bahay na po ba sina Mom and Dad?" I ask tita habang nasa car kami. Kakaawas ko lamang at kakatapos ko lang mag paalam kay ashley na uuwi na ako nang dumating si Tita. Kapatid ni Dad.
"wala pa naman Amirah, why?" she ask back while fixing my things at the trunk.
"May dadaanan lang po ako tita, sandali lang po" I tell the driver the location at in-approve naman niya. Inantay lang namin matapos si Tita sa pag-aayos at pagchecheck ng gamit ko kung may naiwan ba ako.
Si Tita Marie ay biyuda na. Malalaki na ang anak at halos nasa 30's na lahat ito kaya mas pinili niyang samahan at alagaan nalang ang isang ako. Wala madalas sa bahay si Mom and Dad dahil sa work but still I understand it. Nag bago na sila and I accept them again. Everyone deserves a second chance.
I'm contented and thankful about my life at my present situation. Maswerte na ko nito.
Ilang minuto lang ang biyahe at nakarating na agad kami sa destinasyong aking itinuro. Lugar kung saan marami akong gustong sabihin sa taong hinihiling ko na sana nasa tabi ko.
"Sandali lang po ako tita. Kahit dito nalang po kayo sa car" I tell her at dali-daling lumabas ng sasakyan upang bumili ng flowers and candle.
Nilakad ko ang hindi naman kalayuang daan upang makarating sa puntod ni Lola
"Hi La, nandito na po ulit ako.." saad kahit alam kong walang sasagot. dahan-dahan akong lumuhod at dama ko ang pagbigat ng mga mata ko. Badya ng papalapit na pagluha. Alam kong may mga bagay akong dapat ihingi ng tawad ngunit hindi ko ito masabi.
"Alam mo ba la, pumasok na po ulit akong school haha...na-miss ko pong mag-aral" I smiled "Okay na po ako La...kontento na po ako. Ingat po kayo dyan."
"Salamat at patawad Lola...." I said habang inaalala yung panahong pumunta ako dito pero hindi ko siya makilala. Ngayon ko pinagsisihan ang bagay na akala ko ay hinding hindi ko magagawa. Ang malimutan ka Lola.
Kung may pagkakataon man akong muling mabuhay at baguhin ang ikot ng buhay ko...ikaw padin po ang pipiliin kong makasama.
BINABASA MO ANG
Until the right time
FanfictionAmarah spends most of her life in the hospital as a fainting syndrome patient. Her life is full of routines, boundaries and self-control - all of which get put to the test when she meets Gavin, an impossibly charming teen who has the same illness. d...
