Chase Of Love ( TKS #1 - Completed )

Chapter 22

Sobrang hirap maging ina. Pero buti na lang ay kasama ko ang dalawang pinsan ko. Hindi nila ako iniwan sa mga oras na sukong suko na ako sa buhay. When I got home with my twins, it's my first time to go home together with my twins. I was so scared to hold them, because I might break them. Pag umiiyak sila sa hating gabi, hindi ko alam kung anong gagawin ko, lalo na pag hindi sila tumatahan. Katulad na lang nung gabing umiyak sila ng umiyak at hindi ko alam kong paano sila patahanin.

First time kong maging ina, at talagang wala akong alam para maging mabuting ina sa kambal ko. I was so scared. Tinitignan ko sila habang umiiyak, ayaw nilang tumahan. Natataranta ako sa dalawa kung sino ang unang bubuhatin ko at patatahanin.

"Shh...baby, don't cry, mommy is here na!" Hinawakan ko ang kamay ng kambal ko at pinatahan sila. Pero mas lalo lang silang umiyak.

Nasasaktan akong makita silang umiiyak. Sobrang lakas ng iyak nila at hindi ko sila mapatahan. Nangiligid ang mga luha ko habang hinahawakan parin sila at pinapatahan. Nang hindi sila tumahan ay napaiyak na rin ako at nakisabay sa kambal ko.

"Kambal naman e..."Nanghihinang sambit ko habang umiiyak na rin. Ngumagnawa sila at ganon din ako, kaya kaming tatlo na ang umiiyak. Napaupo ako sa sahig habang hawak ang maliliit nilang kamay.

Narinig ko ang pagbukas ng pinto ng k'warto ko at narinig ang mga yapak ng taong pumasok. Hindi ko inabala ang sarili para tignan ang taong pumasok at nakiiyak lang sa kambal kong anak.

"Kaedy, what happen?" Narinig ko ang boses ni Kavin, sabay sa pag hawak nito sa braso ko. Tumingala ako para tignan ang pinsan ko at mas lalong umiyak.

"Ayaw nilang tumahan Kavin!" Sumbong ko sa pinsan ko. I heard his chuckles.

"Kaya nakiiyak ka na rin?" Napatawa ito at napailing. Kinuha nito ang kambal sa crib at binuhat na parang laruan lang, dahil nakaya niyang buhatin ang dalawang bata.

"Shh baby...'wag na kayo umiyak dahil umiiyak na rin ang mommy niyo." Napatawa ulit ito na ikinasimangot ko. Tumahimik ang kambal at nakatitig sa tito nila.

"Kavin naman e!" Pinahiran ko ang pisnge ko at inalis ang mga bakas ng luha at tumayo. Nakasimangot akong nakatingin sa kambal na ngayon ay huminto na sa pag iyak.

That day, I feel like I'm a useless mom because I can't even stop them to cry. Kaya simula ng araw na yun, ginawa ko ang lahat maging mabuting ina lang sa kambal ko. I'm so tired every day for taking care of them, but It's worth it. Dahil sa tuwing nakikita ko ang saya sa mga mukha nila, nawawala yung pagod ko.

May mga time parin na nagigising ako tuwing 2am dahil sa masamang panaginip. Andun parin ang masasamang alaala ko sa lalaking yun. Pero pag tumatama ang tingin ko sa kambal, nawawala ang pangamba ko at nakakalimotan ko ang masamang panaginip ko. Dahil sa gusto kong mapabuti akong ina sa dalawa, I've been visiting my psychologist doctor. I'm traumatized because of what happened to me in the past.

Sa mga nag daang dalawang taon na lumipas, naging mabuti rin ang kalagayan ko at hindi na ako dinadalaw ng masamang panaginip ko sa nakaraan. Dalawang taon na rin ang kambal ko. Masaya kong niyakap ang kambal ko dahil sa tuwa. They know how to speak now, na hindi nabubulol. Nung 1 year old pa kasi sila, bulol na bulol pa sila kung magsalita.

Wala dito ang dalawa kong pinsan, dahil bumalik na sila sa pilipinas 5 months ago, dahil sa mga naiwan na trabaho. Naiwan ako at ng kambal dito sa Canada. Laking pasasalamat ko dahil sa pag aalala nila sa akin at sa kambal ko, lalong lalo na si Kavin na parang tatay ng kambal. Nang maalala ang tatay ng kambal ay kumirot ang dibdib ko. Napalunok ako at mabilis na winaksi sa isip ang lalaking yun.

Binuhat ko ang kambal ko at lumabas sa k'warto ko at lumakad pababa ng hagdan. Habang pababa ng hagdan ay nakaramdam ang ng kakaiba sa dibdib ko. Pero hindi ko na lang ito pinansin at nagpatuloy sa pagbaba. My twins played my hair and I heard their giggles. Napangiti na lang ako at nagpatuloy sa paglalakad.

Nang malapit na akong makababa, at mga anim na hakbang na lang na hakbang ng napatigil ako at nanlamig dahil sa taong nakaupo sa sofa. Sitting there comfortably and sipping a juice while looking at me seriously. Namutla ako at nanigas sa kinatatayuan ko.

"W-what are you doing here?" Napasinghap ako ng tumingin ito sa hawak hawak ko. I saw how her lip rose up.

"Visiting you Kaedy," Nilapag niya ang hawak niyang baso sa mesang nasa harapan niya at humalipkip sa akin. "Nakalimotan mo atang kaibigan mo ako, kaya binisita kita dito." Taas kilay na sabi nito.

Napamaang ako dahil sa pag angat ng kilay nito sa akin. Kailan pa ito natutong mag angat ng kilay. Napairap ako dahil lumalabas na ang totoong ugali niya.

"Whatever Zona," I rolled my eyes. Nagpatuloy ako sa paglalakad pababa at lumapit sakanya."2 years kang hindi nagpakita sa akin. Alam mo naman kung nasaan ako pero hindi mo man lang ako pinuntahan nung nanganak na ako at sa birthday ng kambal ko!" Inirapan ko ito dahil tumawa lang ang bruha.

"I'm sorry okay? Naging busy lang ako nitong dalawang taon." She chuckles softly. "You know what happened 2 years, she needs me." Naging seryoso ang boses nito.

Napalunok ako at napaiwas ng tingin sakanya at tinignan ang kambal ko na ngayon ay nagtatakang tumingin sa babaeng ngayon lang nila nakita. Ngumiti ako ng tumingin sa akin ang kambal ko. Sumilay ang ngiti sa dalawa at tumingin ulit sa babaeng nasa harapan nila.

"She's your tita Zona, twins." I said softly and kissed their head.

"Tata?" Kunot noong tanong ng anak kong lalaki. I Immediately nodded while smiling."Yes, your tata" Tumingin ako kay Zona, nakita kong nakangiti na itong nakatingin sa kambal ko.

"Yes, I'm your tata pretty" Nakangiting sabi niya at sinenyasan akong lumapit sakanya.

Lumapit ako sakanya. Nagulat ako ng pumiglas bigla sa bisig ko si Zaedy. Mabilis na nahawakan ni Zona ang anak ko at natatawang binuhat ito.

"Easy little princess," She chuckles softly.

Napailing na lang ako at tumingin sa anak kong si Zacer. Seryoso lang ang mukha nito na katulad na katulad ng ama niya. Napairap na lang ako dahil pati ugali ng anak ko ay namana sa walangyang yun.

"Tata! you're so pretty like me po!" Masayang sabi ng anak ko.

"I know baby," Natatawang sabi ni Zona. Mababakas ang saya sa mukha ng kaibigan ko.

Umupo ako at tinignan lang ang dalawa na ngayon ay nag uusap na. Napailing na lang ako dahil sa kakulitan ni Zaedy. Napatingin ako kay Zacer ng isinandal nito ang ulo sa dibdib ko at pinikit ang mga mata. Mababakas ang antok sa mukha niya. Kaya inayos ko ito para maging comfortably itong matulog sa bisig ko. Napangiti ako ng makitang nakatulog agad ito.

"He look like him a lot," Biglang singit ni Zona habang nilalaro ang anak kong makulit."Paano ka makaka move on niyan!" Dagdag niya na may pang aasar.

Napairap na lang ako at umismid sakanya dahil sa sinabi nito. The hell I care? Naka move on na ako no! it's been 2 years at may ilang taon pa para mabaon ko na talaga sa limot ang lahat. If I meet him again in the future, I will make sure that my heart is not beating for him and I don't love him anymore. Itaga niyo yan sa bato!

Legend_Arys