‼️ final yaptigimda ikinci sezon yazmayi dusunmedigimden karakterleri oylesine yerlestirmistim ama sonda ufak bir degisiklik yapacagim. Minho ve Jisung'un karakteri degisiyor. Yazar ve sekreteri "x" olarak degerlendirin.‼️
- ⭐ -
Yazar elindeki "duygularımız karşılık bulduğunda yazıldı bizim lanetimiz." Adlı kitabının kapağıyla ilgilenirken, asistanı arkadan gelip "Efendim, neden tüm kitaplarınız böyle karamsar? Neden mutlu sonla bitirmeyi reddettiniz?" Diye sormasıyla gözlerini kağıtlardan kaldırıp konuştu. "Kolay aşkların kitabı yazılmazmış sekreter park."
"Tiyatro oyunu için çağırılmış oyuncular geldiyse eğer sırayla çağıralım." Dedi ve seslendi. "Lee Felix Yongbok."
Sarışın genç içeri adımladı ve eline tutuşturulmuş replik kağıtlarında göz gezdirdi. "Evet Felix. Asıl başrolümüz Hwang Hyunjin'in karşısında dur ve istediğin bir repliği oku."
Genç önce karşısındaki siyah saçlı gence, sonra kağıtlara baktı. Ardından hafif buruk gülümsemesiyle okudu repliği. "Merhaba yabancı, bu sefer ölmeyelim..."
Yaklaşık 10 dakika sürmüştü tüm oyuncuların seçilmesi. Ancak diğer ana karakteri başrole, yani Hyunjin'e bırakmak istediler. En iyiye kalan 3 oyuncudan birini seçmesini söylediler. Hyunjin biraz önce gözleri dolu dolu replik okuyan sarışın gence kitlenmişti. "O olsun." Dedi işaret parmağıyla Felix'i göstererek.
Tüm her şey hallolup seçilen oyuncular evlerine dönerken Hyunjin koridora koştu ve ayrılmaya hazırlanan sarışın gence seslendi. "Lee Felix Yongbok!"
Felix arkasına döndü ve ne olduğunu ima ederce kaşlarını kaldırdı. Bu sırada Hyunjin yanına koşturdu ve sordu. "Neden kağıtta olmayan bir replik okudun? Alıntı mıydı?"
"Hayır. Aklıma geldi, dilimden dökülüverdi." Dedi Felix. Buna karşılık Hyunjin onun bileğini tutup, "Ağlayacakmış gibi bakıyordun." Demesiyle Felix sertçe çekti bileğini. "Ne yapıyorsun?! Birden aklıma geldi işte. Ağlayan sendin. Şimdi izin verirsen gidip repliklerime çalışacağım."
Gencin uzaklaşmasıyla Hyunjin yalnızca arkasından bakakalmıştı. Çok fazla üzerinde durmadı çünkü bu iki lisenin tiyatro etkinliği sırasında 1 ay boyunca bir arada olacaklardı, bir şekilde kaynaşırlar diye düşündü, ancak ikisi de zor karakterlerdi. Yine de Hyunjin'in aklında olan tek şey o genç karşısına geçtiğinde ağlamak istemesiydi. Sebepsizce duygusal hissettirmişti ve ilk kez böyle hissediyordu.
- 5 yıl sonra -
"Eğleniyor musunuz?" Diye sordu Chan hep birlikte kumsalın karşısında yemek yiyen gençlere bakarak. Onlar başlarını onaylarca sallarken eksik olduklarını farketti Changbin. "Hyunjin ve Jeongin nerede?"
"Göz önünde olmayan bir yerde oynaşıyorlardır. Gelirler herhalde, Hyunjin acıktığı için mızmızlanıyordu." Dedi Seungmin. Diğerleriyse buna yalnızca kıkırdadılar. Ancak bir kaç dakika sonra panike yanlarına geldi Hyunjin. "Jeongin'i bulamıyorum!"
"Ne demek bulamıyorum? Seninle değil miydi?" Chan panikle ayağa kalkıp sorunca diğerleri de paniklemişti. "Hayır, telefon geldiğini söyledi ve konuşmak için köprüye gitti. Onu kontrol etmeye gittiğimde ortalıkta yoktu. Her yere baktım. Bu soğuk havada nereye gidecek ki?"
"Görevlilere söyleyelim. Korumalar arasında eminim onu gören birisi vardır." Dedi Minho ve dediğini yaptılar. Ancak onu kimse görmemişti. Hava kararana kadar da gelen giden olmamıştı. Dolayısıyla polise haber vermişlerdi.
