Chapter 12

10.8K 387 29
                                    

Ambriel's POV

"Miss okay ka lang?." He asked.



Nakatulala lang ako at tila Hindi pa nagsi-sink in lahat nang nangyari kanina. I was almost bitten by a vampire.


"Hey." Tapik niya ulit sakin kaya nagulat ako at napatingin sakanya.



"Ah?."


"I said are you okay?." He asked again.




"Who are you?." Tanong ko sakanya, he just winked at me at inakay ako patayo.


I watched him as he covered me with his black jacket and handed me his hand and smiled at me. I don't know, but I felt so secure.


"I'm keannu."  He said as he guide me to the exit door. Medyo napaatras ako ng maalala ko lahat nang nangyari kanina.



"Are you a vampire too?." I asked.


My eyes widened when he faced me, he has his red crimson eyes and he has a fangs. Shit, he is a vampire. Napabitaw ako sa hawak niya at umatras, I was about to run away but he caught my wrist and pulled him into his chest.



Pilit ako kumakalas sa yakap niya while my tears are falling, I was scared what if isa din siya sa  mga yon? What if balak din niyang kunin dugo ko? What if dalhin niya ko sa madilim na lugar tapos atakihin niya ko.


"Stop it, it's not helping you." He said while still hugging me.



Napatigil ako sa pag-palo ko sakanya sa dibdib and we stayed like that for about a minutes until I calm down myself. He release me and looked at me in the eyes.

"I'm not gonna hurt you." He said and pinched my nose.



Nakahinga ako ng maluwag nang malaman kong wala siyang gagawing masama sakin, kaya naman sumunod ako sakanya palabas ng building. Habang palabas kami hindi ko na napigilan ang sarili ko na mag-tanong.



"Paano ka napunta dito?." I asked.



"I was about to go home when I heard someone who needs help, basically it is you." He explained.


"T-thank you." I thanked him.



I was really nervous that time, akala ko yun na ang katapusan ko since wala namang nakakaalam na na-kidnapped ako, at sigurado ako hindi din alam nang mga Johnson's na nawawala ako sa school kaya I thought it was my end, but thanks to this guy, I'm saved.


"You should do me a favor since I helped you." He said and he face me still grinning.



O-oh, I don't like that grin it's like he is going to do something that I don't like. I stared at him, trying to read his eyes. Ano favor naman yun? Ayusin niya ah, kundi naka ready na ko para sapakin to.



"What favor?." I asked.



"Can I taste your blood?." He said while grinning.




Agad akong napahawak sa sarili ko ng banggitin niya yun at tumingin sakanya ng masama. Ano akala niya? Hindi porket niligtas niya ko e' pwede na siyang humingi ng dugo ko, No freaking way!



"Sabi ko na e'." Singhal ko.



Try me vampire, I can punch you since hindi na ko nakatali at nakakagalaw nang maayos ang aking katawan, I can defend myself from you. I was about to punch him when he started laughing so hard. Kaya napatulala ako at pinagmasdan ko siyang tumawa mag-isa.




Living with the Vampires  | Editing |Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon