Living with the Vampires | Editing |

Chapter 50

Ambriel's Point of View 

Napabangon ako nang maramdaman ko na kumukulo na ang tiyan ko dahil wala pa akong kain ngayong gabi. Iniisip ko kasi kung lalabas ako kanina dahil ayoko na makita sila. amdam ko din ang bawat pasok nila sa kwarto ko pero nagkunwari lang ako tulog at naririnig ko ang pinaguusapan nila. 

Naririnig ko kung ano yung mga sinasabi nila, katulad na lang na kung ano ba ang nangyari samin ni Hera dahil ibang-iba daw kami kumilos at ang bukang bibig namin ay puro si kuya Andrake. Narining ko pa na baka daw may ginawa samin si Kuya. Nung una kong kita kay Kuya Andrew akala ko siya si Kuya Andrake pero kambal pala niya yun at sabi din ni Kuya siya yung masama na gustong kumuha sa dugo ko kaya umiwas din ako sakanya. 

That time kita ko sa mga mata niya pagkadismaya at the same time nalungkot din, parehas doon sa lalaking yun nung sinabi ko na hindi ko siya kilala. Totoo naman kasi kasi kahit anong gawin ko, wala talaga akong maalala sa mga sinasabi nila sakin na ganto daw ako at ganyan daw kami at si Kuya Andrake daw talaga ang kalaban at hindi sila. Ayoko maniwala sakanila hanggat hindi nangagaling kay kuya Andrake. 

Napahawak ulit ako sa tiyan ko nang kumalam ito, agad akong tumingin sa orasan ko at nang makita ko na madaling araw na ay agad akong tumayo sa kama ko para bumaba dahil nagugutom na ako. Siguro naman ay tulog na sila dahil halos madaling araw na at wala naman na silang gagawin pa. 

Dahan dahan ay binuksan ko ang pintuan "So, you're awake?." napahawak ako sa dibdib ko sa sobrang gulat dahil bumulaga sakin si ano na nga ulit pangalan niya I forgot his name again. "Loki, Ambriel." dagdag niya pa ulit. Nagulat naman ako dahil tila ba nabasa niya ang nasa isip ko. Inirapan ko lang siya, pero natawa lang siya sakin. 

Hindi ko siya pinansin at naglakad lang ako pero dahil makulit siya kaya sinusundan niya ako. "You're hungry right?" pangungulit niya. Hindi ako nagsalita at hindi ulit siya pinansin pero shit lang ang kulit din ng lalaking to'  "Pwede ba wag mo akong sundan nakakairita." sambit ko sakanya. 

"I can't help it  kahit nakakairita na ako susundan pa din kita, my lady." usal niya sakin. Paulit-ulit niya akong tinatanong kung nagugutom ako, pero di ko lang siya pinapansin kaya sa sobrang badtrip ko ay bumalik na lang ako at akmang bubuksan ko na ang pintuan ng hawakan niya ang kamay ko, that time bigla tumibok ang puso sa di ko malamang dahian kaya naman agad akong napabitaw. What the fuck is that?