ON YEDİNCİ PSİKOLOG

GECE YÜRÜYÜŞÜ

O gün eve geldikten sonra hemen üzerimi değiştirip yatağıma uzandım. Gerçekten Emre'ye bağlanmaya başlamıştım. Dediğim gibi artık o benim için bir psikolog değildi. O benim ilk arkadaşımdı.

Aniden açılan kapının sesiyle irkilerek yatağımdan doğruldum. Karşımda annemi görünce rahatladım.

Başka kimi görmeyi planlıyordun Esla?

"Anne korktum. İnsan birden açar mı kapıyı öyle?" Annem bana cevap vermek yerine yatağımın diğer ucuna oturdu.

"Anne ne oldu?" Meraklı bakışlarını bana çevirdi.

"Asıl o soruyu benim sormam gerekiyor sanki. Ne oldu? Pek bir mutlu çıktın odadan. Anlat çok merak ettim."

Annemin sorusuyla gözlerimi devirdim.

"Bir şey olmadı. Her zaman ki gibi."

"Esla, kızım sen beni meraktan çıldırtmak mı istiyorsun yavrum?"

"Hayır anne. Sadece biraz daha, nasıl diyeyim? Arkadaş gibi olduk."

Annemin ağzı bir karış açık kaldığında sevincini gözlerinden okuyabiliyordum. "Esla iyileşiyorsun." Ağır ağır başımı salladım. "İyileşiyorum anne." Annem ayaklandı. "Ben dışarı çıkacağım. Gelmek ister misin?" Başımı iki yöne olumsuzca salladım. "Yok anne ben biraz dinleneyim." Annem gözlerini kırpıp gülümsedi  ve ilk önce odamdan sonra da evden çıkıp gitti. Üstümü değiştirip yatağıma oturdum. Kalan şarkıları dinleyecektim. Bir anda çalan telefonum beni korkutsa da hemen kendimi toparlayıp çalan telefonumu elime aldım.

Arayan Emre'ydi.

"Efendim?"

"Ne haber cimcime?"

"İdare eder. Sen?"

"İdare eder. Bu gece dışarı çıkmaya ne dersin?"

Söylediği şeyle donup kalmıştım. "Kiminle?"

"Benimle."

Gündüzleri bile dışarı çıkmaya çekinen ben, gece asla çıkamazdım. "Emre ben daha gündüzleri zor dışarı çıkıyorum. O da sadece senin yanına gelmek için." Son söylediğim cümle bir anda ağzımdan çıkmıştı. 

"Demek öyle cimcime. Annen beni az aramadı 'Bu kız gelmek istemiyor.' diye. Ah ne kırılmıştım bir bilsen."

 Gözlerim fal taşı gibi açıldığında konuşmaya devam eden o oldu. "Kesin yine gözlerin açık kalmıştır. Şaşırınca öyle oluyorsun cimcime." Kıkırdadı. Bense beni kısa sürede nasıl bu kadar iyi tanıdığını, hareketlerimi nasıl ezberlediğini düşünüyordum. 

Sen kendini bu kadar tanımıyorsun Esla.

"Gelmek istememekte ısrarcı mısın? Seni zorlamak istemem ama değişiklik olur diye düşündüm. Kendini kötü hissedersen de hemen döneriz zaten." İyice düşündüm. Bana iyi gelebilirdi aslında. "Nerede buluşacağız?" diye sordum.

 "Geliyor musun?"

"Bakarız bir Emre B-"

"SUS!" diye bağırarak lafımı kesti. "Y-yani konuş her zaman kulağımın içinde yerin var ama deme şunu." diyerek devam etti. Ben gülmeye başladığımda o da bana eşlik etti. "Nerede buluşacağız?" dedim sorumu yineleyerek. 

"Sen bana istersen konumunu at ben geleyim. Yürüyüş yaparız birlikte." Onun görmeyeceğini bile bile başımı olumlu anlamda salladım. Ardından yaptığımın farkına vararak "Olur." diye ekledim. Karşılıklı olarak "Görüşürüz." dedikten sonra konuşmamızı sonlandırdık.