Limon Kokulum

1. Bölüm

!Dikkat: Bu kitap Onur Can Özcan'ın İntihaşk şarkısından ilham alınarak yazılmıştır!

Herkese merhabalar...
Öncelikle hoş geldiniz.

Başlama tarihi adına sevdiğiniz bir kişinin sizin için güzel ve anlamlı bir sözünü yazar mısınız?

Ne çıkar yanımda olmasan!
Kalbim senden ibaret değil mi?
Uzaktan sevmek zor demişsin
Etme sevdam,
Görmeden sevmek ibadet değil mi?
Cemal Süreya

🥀
Oradan oraya koşuşturup duruyorum.

Aklımın bacaklarıma verdiği komut ile değil yüreğimin ruhuma verdiği rica ile koşuyorum.

Sanki acı verecek bu yol, biliyorum ama kıramıyorum o isteği.

Koşuyorum, ayaklarım benden bağımsız ruhumla bütünleşmiş ve dans ediyor adeta.

Kafamı sağa sola sallıyorum: sanki bir şeyler anlamak, açıkta kalan tahtaları yerlerine oturtmak istercesine.

Etrafımda parçalanmış bir benliği temsil etmek adına burada bulunuyormuş gibi yıkık dökük binalar; nereye koştuğunu bilmeyen bedenimin hemen üstünde, sanki artık durmamı istermişcesine yalvaran, siyah ile mavinin karışımını anımsatan o korkutucu renge bürünmüş bir gökyüzü.

Bir şeyler sayıklıyorum sanki, anlamsız kelimeler gibi.

Kulak veriyorum söylediklerime 'Geri gel...' der gibi bir şeyler geveliyorum sanırım. Uğultulu çıkan sesim şimşeklerin gürültüsüne karışınca pek anlaşılmıyor.

Ellerimi uzatıyorum şimdi de, 'Tut.' diyorum, hâlâ koşuyorum ama. Söylediklerim, hareketlerim ile çelişiyor.

Sanki kafamın karışıklığı, ruhumun yorgunluğu ile birleşmiş dışarıya yansıyor.

Hızlanıyorum, bir yere varmak ister gibi delicesine koşuyorum. Sanki geç kalırsam dönüşü yok bu yolun.

Nefes nefeseyim ama durmuyorum. Nereye koşuyorum, kime gidiyorum? Her şey karmakarışık; kafam allak bullak, yüreğim darmadağın.

Bu yolun sonu beni ya kocaman bir yok oluşa, ya da en baştan var oluşa götürecek, hissediyorum. Dua ediyorum ilk şık olmasın diye içimden.

Alnımda biriken terler yağmurun arasında kaybolup gidiyor, saçlarım rüzgarın izinden gider gibi savruluyor.

Geldim sanırım, yolun sonu burası. Önümde bir uçurum, aşağıda sonu görülmeyen bir hiçlik.

Bir beden beliriyor şimdi de karşımda. İnsan vücuduna bürünmüş bir ruh gibi veya duygu.

'Aşk diye adlandırdığın şey için beni hiçe saydın.' Diyor.

Gurur sanırım bu, uçurumdan aşağı acımasızca atıyor kendini.

Saniyeler içersinde tekrar bir beden görüyorum karşımda,

'Sevdiğin için beni kaybetmeyi göze aldın.' diyor.

Mutluluk sanırım, gururun ardından gidiyor o da.

Herhangi bir tepki vermiyorum, sanki bu olanları kabullenmiş gibiyim.

Ve bir beden daha,