Linda

13.Bölüm

İyi okumalar...😍

"Kafam çatlıyor ya!" Elimle başımı ovarak söylene söylene merdivenlerden iniyordum.

"O kadar içersen çatlar Linda!" Demir'in sert sesi ile gözlerim koltukta telefonuna sinirli sinirli bakan Demir ile buluştu.

"Ama-" Sözümü böldüğünde yutkundum. "Ne ama Linda?! Söz dinler misin biraz artık?"
Yutkunup karşısında ki koltuğa oturup halıya bakmaya başladım.

"Noldu ki? Niye sinirlisin?" Demir elinde ki benim telefonumu masaya sertçe bıraktı. "Bu herifin fotoğrafları hâlâ niye telefonunda duruyor?" Yutkunup telefonumun açık ekranına baktım.

Aras ve ben...

Hızla kafamı kaldırıp sinirlice Demir'e baktım. "Bunun için mi sinirlisin?!"
Gözüne kırgınca baktım. "Unutamadığımı mı düşünüyorsun?" Demir sessizce göz kaçırdığında gözlerimi sıkıca kapattım.

"Sana verdiğim değeri görmeyip,beni aldatan adamı unutamadığımı mı söylüyorsun?" Gözlerimi açıp büyük bir kahkaha attım. Sessizliği bile cevaplıyordu aslında...

Masada ki telefonu alıp yavaşca fotoğrafı sildim. "Öbürlerini silerken gözden kaçırmışım." Yavaşca ekranı kapatıp telefonumu tekrar masaya koydum ve ayağa kalktım.
"Bundan sonra sözünden çıkmam Demir." Dudaklarımı bir birine bastırıp gözlerini bana dikmiş Demir'e baktım.

Demir hızlıca ayağa kalktı.
"Lin-" Hızlıca elimi kaldırıp susmasını sağladım. "Kafam ağrıyor dinleneceğim,sessiz oturursan sevinirim." Yüzüne bakmadan arkamı dönüp koşar adımlarla odama çıkmaya başladım.

Ne yakmıştı ki bu kadar canımı?

'Sana güvenmiyor Linda...'

Dudağımı dişleyip gözümden yaş düşmemesi için yatağa attım kendimi.
Artık birileri kalbimi kırınca ağlamak istemiyordum. Artık kalbim kırılsın istemiyordum...

Gözlerimi sıkıca kapatıp cenin pozisyonunu aldım.

Ağlama Linda,Ağlama Linda,Ağlama Lind-
"Linda..." Demir'in sesi ile gözümden yaşlar peş peşe düşmeye başladı.
Odaya dolan adım sesleri ile yutkunup vücudumu kastım.

Yüzüme değen el ile gözümü hızlıca açıp konuştum. "Benim suçum yoktu..." Demir titreyen sesim ile yutkunup ellerini belime koyup sıkıca sarıldı.
"Biliyorum güzelim. Özür dilerim." Kollarımı boynuna sarıp titreyen sesimle tekrar konuştum.
"Ben artık boş özürlerden yoruldum Demir... Hani kahramanlar,prensesleri üzmezdi." Sözlerimle Demir kasıldı. Saçlarımdan naifce öptü.

"Çok üzgünüm Linda... Ben sadece seni üzen insanları görmek istemiyorum. Sana sinirimi göstermek istemezdim."
Sertce yutkundum. "Ben zaten hiçbir zaman haketmediğim sinirleri gördüm Demir. Senin farklı olduğunu düşünmüştüm..." Demir sözlerimden sonra sessizce sarıldı belki yarım saat kulağıma özür dilesede kırılan kalp çabuk iyileşmezdi.

Yarım saat sonra ağlayarak yorgunca uyuyakaldım.

...

"Linda." İki saattir tınlamadığım gibi yine Demir'i cevapsız bıraktım.
Kahvaltı yapmadığım için kahvaltılık birşeyler ayarlıyordum kendime.