Gamze, Deniz'in kurduğu cümle ile gözlerini sonuna kadar açmış şaşkın şaşkın Deniz'e bakıyordu. Üzerindeki şaşkınlığı atar atmaz da kendini toplayıp hemen lafa girdi.
"Bir dakika ya sen aklını kaçırdın herhalde. Merve'nin dayısı olmanın ve bana o ahlaksız teklifi yapmış olmanın dışında senin hakkında tek bir şey dahi bilmiyorum ve hiçbir şey bilmediğim biriyle evlenecek kadar çaresiz hiç değilim." Gamze acısının izin verdiği kadarıyla tepkisini göstermeye çalıştı. Çok başarılı olduğundan kendisi bile emin değilken Deniz'e nasıl atar yaptı o da bilmiyordu. Deniz Gamze'nin bakışlarında kendisini bile inandıramadığı anladığı gibi muzip bir sırıtışla söze girdi.
"Hiçbir şeyin olmayan bir adam için hayatını tehlikeye atabiliyorsan bence evlenedebilirsin. Hadi inat etme, tamam ben hatalıyım o teklifi yaptığım için sana istediğini vererek özür dilediğimi düşünebilirsin."
"Ben sana nasıl güvenebilirim.
Evlenmek demek seninle aynı ortamda olmak demek. Hayatta olmaz. Üstelik herkesin yanında sana kocammışsın gibi de davranmak zorundayım. Olmaz bu iş."
Deniz kızın aslında ne demek istediğini çok iyi biliyordu. Aslında haklıydı da bir yandan. Ona kötü bir teklifte bulunmuş olan birine kızın güvenemiyor olması çok da normaldi ama bir şekilde onu ikna etmeliydi. Bir an durarak neden ikna etmeliyim ki diye düşündü içinden. Neden bu kadar ısrar ediyorsun bırak dön arkanı git teşekkürünü edip neden işleri bu hale getiriyorsun diyordu içinden bir ses. Yine de o sesi durdurup kıza bunu borçlu olduğuna kendini inandırmaya çalıştı.
"Haklısın o teklif bana da yapılsa ben de güvenmezdim karşımdaki kişiye ama inan bana amacım sadece yardım etmek. O gece sana yaptığım bir istisnaydı ve hayatımda ilk kez yaptığım bir şeydi." Deniz konuşmasına devam etmek için derin bir nefes aldığında Gamze;
"Ne yani bunca yıllık hayatında bir beni mi kevaşeye benzettin. Bakınca o kadar mı ucuz duruyorum Deniz Bey."
