Deniz gittikten sonra gözlerini uykuya kapayan Gamze gecenin bir yarısı huzursuz bir şekilde uyandı. sabahın ilk ışıklarına kadar aklında olan tek şey çaresizliği ve ne karar vereceğiydi. Hayatında tek yapmak istediği dedesinden annesi ve babasının intikamını almaktı ama şuan kendini öyle bir duruma düşürmüştü ki, gördüğü ilk andan beri korktuğu adamdan yardım istemek zorunda kalacaktı. Üstelik bu yardımın çok ağır bir bedeli olacaktı; onunla evlenmek.
Çaresizliğin ve yalnızlığın ne kadar kötü bir şey olduğunu bir kere daha iliklerine kadar hissetti. Kör talihinin ona hiç bir zaman gülmeyeceğine artık emindi. Hep bir şekilde mağdur olmak zorunda kalacaktı. Belki de bu hayatta onun da imtihanı buydu.
Huzursuzluğundan kırpamadığı gözleri yorgunluktan isyan eder haldeydi oysaki. İyi veya kötü, şuan bunun muhakemesini yapamayacak olsa da en iyisinin bu adamın teklifini kabul etmek olduğunu düşünüyordu. Verdiği kararın rahatlığını ya da rahatsızlığını hissedemeyecek kadar yorgundu. Artık uykuya yenik düşen gözleri düzenli nefes almasını sağlamaya başlamıştı bile.
Güneşin doğduğunu hissetmesine fırsat kalmadan odadaki o rahatsız edici varlığı hissediyordu. Gözlerini açmak istemese de gerçeklerle yüzleşmeli ve artık önüne bakmalıydı. Zorlukla aralanan göz kapaklarının tam karşısında Gamze'nin bugüne kadar gördüğü en güzel yüz vardı. Deniz bir ilah gibi canım önündeki koltuğa yan oturmuş, bir kolunu koltuğun üzerine uzatmış simsiyah takım elbisesi ve olağanca yakışıklılığı ve yüzündeki alaycı gülümseyişle Gamze'nin tam karşısında duruyordu.
"Bir ara uyuyan güzel gibi uyanmak için öpmemi bekliyorsun sandım." Diye söze giren Deniz, Gamze'yi daha ilk andan verdiği kararın doğruluğunu bir kez daha düşünmeye itti. Gamze uyku sersemliği ve duyduklarının şokunu üzerinden atıp cevap vermeye fırsat bulamadan Deniz tüm heybetiyle kızın yattığı yatağa doğru yürümeye başladı. Yatağın kenarına oturup;
"Hadi bakalım güzel kız cevabını bekliyorum" diyerek bir nefes aldı. İçten içe Gamze'nin dünkü tehdidinden korkmayacağını ve onu red edeceğini düşünüyordu. İçten içe bundan neden bu kadar korktuğunu anlamlandırmaya çalışıyordu. Daha adını bile bir kaç gün önce öğrenip varlığından haberdar olduğu bir kızla neden evlenmek için çırpınıyordu kendisi de bilmiyordu. Üstelik hayatında asla evlenmem dediği halde.
"Sadece ben değil, dışarıdaki herkes merak ediyor ve bu sefer onları daha fazla dışarıda tutamam." Gamze, Deniz'e cevap vermek için ağzını açtığı sırada dışarıdan gürültüler geliyordu. Önemsememeye çalışıp söze girdi;
"Teklifin kabul ama benim şartlarım geçerli olacak" dediği anda dışarıdan Niyazi beyin sesi yükseldi. "Ben artık torunumu görmek istiyorum beni daha fazla bu odanın dışında tutamazsınız" derken bir yandan da kapının kulbu oynamaya başladı. Deniz bir çırpıda Gamze'ye dönüp,
"Şartları sonra aramızda hallederiz uyuyan güzel önce sakinleştirmemiz gereken bir dede var" diyip göz kırptığı anda Niyazi bey tüm heybetiyle odaya daldı.
