"Bakıyordum ona; siyah saçları ve yaralı vücuduyla çimlerde uzanmış bir çocuk. yaralı da olsa narin ve kediyi anımsatan bir beden...işte o beden benim kaderimdi"
Jay şehir hayatından uzakta yaşamak için babasından kalan çayırlıktaki eve taşınmıştı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hastanede kontroldeyken, marketten alışveriş yaparken, eski evime uğrayıp gereken eşyaları alırken. Elimi bir saniye bile bırakmamıştı
Bundan şikayet etmiş miydim? Tabi ki hayır, eden aptaldı. Ellerinin üstü çatlak bile olsa da avuç içi sıcacık ve yumuşaktı. Heryer ona yabancı geldiğinden arkama saklanması ise çok ayrıydı. Kedi gözleri merakla etrafta gezinirken ona neyi ne olduğunu anlattığımda ki o şaşırması benim için en tatlı telaştı, hayata tekrar dönmüş, annesinin karnından tekrar doğmuş gibiydi.
Ona dondurma bile almıştım, ilk defa yemiş ve her zaman görüp tatmak istemiş. Böylece hayatında tekrar bir deneyim kazanmış oldu, hayatında hiç yemediği birşeyi yiyerek. Markete gittiğimizde şampuan alırken de çilekli olanı seçmişti ve hep katı sabun ardından bunu merak ettiğini söylemişti. Onu tutmamış ve ne isterse almıştım. Marketten çıktığımızda elimde kaç poşet vardı bilmiyorum ama jungwon bunları hayatında ilk defa gördüğünden şikayet etme gibi bir hakkım yoktu
Elimde poşetlerle gezemeyeceğimden poşetleri arabaya bırakmıştım. Eski evimdeki eşyalarıda nakliyeciye verirken benim veterinerlik mezunu olduğumu bilen bir amca ineğine bakıp bakamayacağımı sormuş bende kabul etmiştim. Gidip bütün kontrollerini yapmış ve biraz da para almıştım. Bu benim işimdeki ilk kazancımdı. Gerçekten hem gururlanmış, hem de mutlu olmuştum
Eve giderken arkamızdaki nakliyecilerin peşimizden gelmesi jungwon'u ürkütmüştü. Sanırım takip edildiğimizi falan düşünmüş ve elimi daha sıkı kavradığında ona baktığımda gözleri dolmuştu. Tranvaları çok olsa gerek, ona her şeyi açıkladığımda rahatlamasıyla bende rahatlamıştım. Sonunda eve vardığımızda buranın havasını özlediğimi fark ettim. Taze çimen kokusu dört bir yanı sarmışken nakliyecilerle beraber eşyaları eve taşımıştık. Gerekli paralarını verdikten sonra ise getirdiğim buz dolabına aldıklarımızı koymuş ve getirdiğim tencere, bardak tabak çanaklarıda jungwon ile yerleştirmiştik. Boyu yetmediği yerlere parmak ucuyla yetişmesi ise sanırım şuana kadar ki en tatlı görüntüsü olabilirdi. O gerçekten zayıf ve bana göre kısa, sevimli biriydi
O gün boyunca sadece evi yerleştirdik. Akşam olup kendimizi içerideki deri koltuklara attığımızda jungwon olduğu yere büzüşmüş uykuya dalmıştı, anlaşılan bugün onu biraz yormuştum ama ne kadar da yaraların var desem de iş yapacağım diye tutturduğundan birşey de diyememiştim. Dediğim anda bana kedi siniriyle tıslıyor ve işine devam ediyordu. Gerçekten inatçı bir yapısı vardı ve ben bununla ne yapacağımı bilemiyordum
Yavaşça kucağıma alıp bugün düzenlediğimiz ve eski evimden getirdiğim yatağım ile dolabımın olduğu odaya götürdüm onu. Evde tam 4 oda vardı. Biri annemle babamın odası biri benim odam diyer ikisi boştu. Boşlardan bir tanesini jungwon'a seçtirip oraya eski evimden eşyaları yerleştirmiştim. Ne kadar kalacağını henüz kesinleşmemişti, benle kalmak belki istemezdi ama halinden de memnun gibiydi. Umarım burada kalırdı, yarın bunu ona soracaktım ve açıkçası şimdiden ne cevap vereceği aklımı kurcalamıyor değildi
