"Bakıyordum ona; siyah saçları ve yaralı vücuduyla çimlerde uzanmış bir çocuk. yaralı da olsa narin ve kediyi anımsatan bir beden...işte o beden benim kaderimdi"
Jay şehir hayatından uzakta yaşamak için babasından kalan çayırlıktaki eve taşınmıştı...
Benden tavsiye 2 hafta sonrasını okuyun ilk başlar sıkıcı geldi sırf bölüm uzun olsun diye yazdım
Keyifli okumalar💞
🍃
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dün gece kaça kadar ağladım bilmiyorum. Jungwon'la geçen tartışmamızdan bu yana geçen şu 10 saatin 8'zi ağlayarak geçmişti sanırım. Hâla o kadar çok ağlayasım var ki, fakat bugün şehire inmem gerektiğinden dayanamam gerekti. Evin birkaç eksiğini vardı ve de jungwon'a en sevdiği dondurmadan alıcaktım, en azından belki onu biraz yumuşatır da sakin sakin konuşurduk onu gitme düşüncesinden saptırırdım. Gitmesi saçma olur ki gidecek neresi var? O bana daha ilk günlerde sen beni güzelleştirdin diyorken şimdi ne oluyordu da sen beni mahfettin diyordu? Tek yaptığımız sevişmek iken ikimizinde isteği sonucunda olmuş birşeydi ama tüm suç nedense bende kalmıştı. O gece canı yanacak diye aklım çıkarken nasıl bu kadar dar görüşlü olmuştu ki? Onu buna zorlamadım, önceki piç kuruları gibi de davranmadım. Ama gel görün ki ben şuan jungwon'un gözünde çok kötü bir insanım
Kıyafetlerimi giyip odamdan çıktığımda bir süre karşı kapıma bakmıştım. Kalbim ve mantığım savaş verirken ben mantığımı seçmiştim ve yavaşça merdivenlerden inip anahtarlıktan aldığım arabanın anahtarı ile birlikte ayakkabılarımı da giyip son kez jungwon'un camına bakmıştım. Herhangi bir hareketlilik olmadığından tekrar omuzlarım düşerken arabaya binip şehire doğru yol almıştım
Vardığım şehir marketinden kahvaltılık ve birkaç domates alarak çıkmış ve hemen yanındaki fırından ekmeğide alarak az ilerideki petshop'a gitmiştim. Kediler için biberon da aldıktan sonra ilk gün hastane çıkışı uğradığımız dondurmacıdan jungwon'un en sevdiği dondurmadan paket yaptırmıştım.
İşim erken bitmişti ama hemen eve gitmek istemiyordum. Han nehri kıyısındaki bir banka oturup sadece suyun akışını izlerken burada annem ve babam ile yaptığımız gece yürüyüşleri gelmişti aklıma. O zamanlar daha küçük olduğumdan buralarda hep koştururdum ve babam da bunu oyuna çevirip beni yakalamaya çalışırdı. O kadar hareketli bir çocukluğum olmuştu ki bu konuda anneme ve babama minnettardım. Jungwon gibi yetimhane'de de büyüyebilirdim fakat Tanrı beni çok güzel bir aileye bahşetmişti. Teşekkürler Tanrım...bana en güzelinden bir çocukluk yaşattığın için
Hiç unutmam 15 yaşında annem ve babam gene bir gece yürüyüşüne çıkma kararı aldığında onlarla gitmemiştim. Gitseydim de zaten büyük ihtimal şuan yoktum. O gece bu nehrin kıyısındaki bir maganda nedensizce o nehrin kıyısındaki her çift'i vurmuş. Şuan o adamın da ölü olması beni rahatlatırken tek suçları oradan geçmek olan anne ve babamın gerisinde bir ergen kalmıştı. Çocuk esirgemeden gelmişlerdi aslından ama teyzem izin vermemişti ve devlette bana biraz para bağlamıştı. O seneler hem amcamlardan falan da yardım almam ile rahat geçinmiştim. Üniversite de istediğim bölümü okuyup mezun olduğumda hâla daha oradan buradan yardım aldığım için çok takmamıştım fakat, yaşım ilerledikçe şuan istesem de böyle birşey yapamayacağımdan başlamıştım mesleğime ve henüz çok detaylı şeyler almamıştım. Haftaya alma gibi bir düşümcem vardı ki umarım alabilirdim
