Sesizligin Fısıltısı

4-karma karışık

  Ne kadar çok  istesemde bazen  bazı  şeylerin  önüne  geçemezdim    dedemin  durumu  gayet  iyiye  gidiyordu  benim  artık  işlerin  başına  dönme zamanım gelmişti  fazla  boş  bırakmaya  gelmiyordu

   Önce  küçük  kardeşimin neler  yaptığına  bakmam  gerekiyor    attığı  adımlardan  haberdar  olmalıydım   daha  sonra  benim  başım  ağrıyor    arabama  atlayıp  balat  sokaklarına  doğru  yola  koyuldum  iş  içinde  olsa  bazen  yalnız  kalmak  iyi  geliyordu   durmam  gereken  yere arabamı  park edip  geri  kalan  yolları   yürüyerek  devam  ettim 

Sokak  ıssızdı  kimse yoktu   böyle  yerleri  bilerek  seçiyordular kimse  onları  bulmasın  diye   pek işe  yaradığı  söylenemezdi   her defasında  buluyordum    seslerin  duyulduğu  yere  yaklaşmıştım duvarın  arkasına  saklanmış  küçük  bedeni görünce  bir an durdum  kimdi ne işi  vardı  burda   bunu  öğrenmek için  sormam  gerekiyor du  küçük  bedene biraz daha  yaklaştım  kolundan  tuttuğum  gibi  duvar ile  benemin  arasına   hapsetmiştim bedeni   titremeye  başlamıştı   yüzünü   saçlarından  dolayı göremiyor ama kokusu  çok  farklıydı   ama yabancı  değildi  zaman durmuştu  bir an

oysa  o  hapsetiğim  bedenini  kurtarmaya  çalışıyordu sudan  çıkmış  bir balığın  çırpınmasıydı bu   küçük  elleriyle  beni itmeye  çalışıyor  ama kalbi  buna izin vermiyor  olacak ki bir anda  kollarıma  bayılmış tı benimde   kendime  gelmemi  sağlamıştı  ama olan olmuştu  ne yapacaktım  ben bunu  şimdi  ne işi  vardı  orda  kimdi   ne yapacağımı  şaşırmıştım  ilk  kez bu kadar   paniklemiştim   ellerim  titriyirdu olacak  iş  değildi  hemen  nabzını  kontrol etmem  gerekiyordu  ama nabız  çok az atıyordu  bir an önce  hastaneye  gitmesi gerekiyor du

Arabaya  varmış  arka  koltuğa  gelişi  güzel  koymuş  arabayı çalıştırıp  hastaneye  doğru  sürdüm eğer benim  yüzümden  ölürse  al başına  belayı hem arabayı  sürüyor hem de  kıza  birşey  olmasın  diye  düşünüyordum   hastaneye Nihayetinde   gelmiştim hızlıca  arabayı  durdurdum   kızı kucağıma  alır almaz   acile girdim Emiri  aramıştım  ondan başka güvenecek kimse yoktu 

" Kim bu Dehâ  neler  oluyor "
" zamanımız  yok  nabız  çok  düşüktü hemen acil  müdahale  et  "

Sedyedeki  kızın  önce  nabzını  sonra   gözlerini  kontrol  etmişti  ama ters  giden  birşeyler  vardı  emir  çok   hızlı  hareket  etmeye  başlamıştı  ne olduğunu  hâlâ  anlamakta  güçlük  çekiyordum  emir  kıza kalp masajı  yapmaya  başlamıştı  kalbimi  durmuştu sorun  çok mu büyüktü   ben mi sebep  olmuştum   beynimde  sorular  dolanıyor du 

" elektro şok  getirin  çabuk "

emirin  sert  sesi  yankılanmıştı  acilde  hemşireler  asistanlar  hepsi  her yerdeydi   bu kıza  ne olmuştu  ki  kalbi  durmuştu     saniyeler  dadikalar  geçiyor  kızı  hayata  döndürebilmek için  çabalıyordu  boncuk boncuk  terler  kızın  yüzüne düşüyordu    herkes  umudu  kesmişti  ama emir  deli  gibi  çırpınıyor  uğraşıyordu  ilk  kez bir  hastayı  kurtaramama  korkusu  vardı  onda  ilk  ti  onu bu kadar  bitik  görmemiştim

Zaman daralıyor   herkes   üzüntü  içinde emire  bakıyordu   emir  duran  kalbi  çalıştırmaya  çalışıyordu  ama bir an Yüzünde  küçükte  olsa  bir gülümseme  oluşu verdi  anlamıştım  kurtarmıştı  hiç  tanımadığı  hastasını

  Belkide  bunun  sorumlusu  bendim  ama bilemezdim  böyle olacağını  son telkinleride  yaptıktan  sonra sesi  yankılandı

"Hastayı  henen ameliyathaneye   götürün  geliyorum "