YILDIZLARLA YAN

4.BÖLÜM:BÂL

Kimse tam olarak ne istediğini bilmiyordu.İstemek bir seçimdi, herkes ister ve önemli olan neyi istediğini.
Bazen sessizlik ister, bazen gürültü ve bazen de hiçbir şey istemez.

Her kayıp bir acıdır.Gelmeyen giden.
Bir daha hiç gelmeyen.Gelmemek üzere giden.O ,gelmez artık.Nereden biliyorsun?Gidişinden belliydi.

Özlersin,ağlarsın, kırılırsın,incinirsin.
Onu bir daha göremediğin için.
Özür dilersin ama tek bir kelimesini duymazsın.Çünkü o , bir ölü.O gelmez artık sen gidersin,onun yanına.Giden gelmez bir daha.Belki de mutludur orada.Her zaman mutlu olsun.Bir daha gelmeyen,giden.

Canı sıkıldığında bir kitap okur veya müzik dinler ve ondan da sıkılır.Tam olarak canına iyi gelecek keşfi bulamadı.
Her darbe aldığında daha güçlü bir madde keşfetti.O madde ise onun güçlü kalbidir.Kalp ne derse onu yaparız.İyi sesi dinleriz ve daima iyi olanı seçeriz.
Güçlü kalpler ne istediğini bilir.Yanımda kal "benim küçük temiz kalbim."

Bâl, onun yanına gitmek istiyordu.Ondan özür dilemek istiyordu ve onu unutmak istiyordu.Unutmak kolay bir şey değil.Acı bırakan hiçbir şey unutulamaz.

Destek olmayı unutmayın.

4.BÖLÜM:BÂL

"Gökyüzündeki kelebekler uçuyordu.
Kanatlarını açmışlardı ve parlıyordu.
Mavi kelebekti.Masmavi.Çok güzeldi kelebek.Ömrü bir gün olmasına rağmen çok mutluydu.Belki de bir gün ona bir ömür gibi geliyordu.Yine de ölümden korkmuyordu . Mavi kelebek anlamış bu dünyanın bir rüya olduğunu.Bizim dünyamızda kelebek gibi.Nerdesin Bâl?

Herkesi mutlu eden , kendinle baş başa kaldığı zaman not defterine bakıp bakıp duygulanan Bâl."Hayır hayır Bâl ağlamaz"Sevmiyordu ağlamayı daima gülen yüzlüydü.Tâki uzak şehire ayak bastığına kadar.Evsiz kaldı Bâl.
Ailesine yük olmamak için tatlı yalanlar söyleyip duran Bâl.Evden atılmıştı.Kimsesi yoktu uzak şehirden.
Büyük hayali ise seyahat ettmek.
Dünyayı gezmek onun tek hayaliydi.
Korkuyordu ailesine söylemek.Belki de onlarda korkuyordu kızının başına bir bela gelmesinden.Adalete inanmıyordu ve yine de hukuk okuyordu.Sadece okuyordu.Avukat savcı olmak bir hedefi yoktu.

Evsiz kaldı ,Kendine ev bul Bâl.Sıkıcı
insanların arasında yaşamak bir kabus.Neşeli olanlar bulmuyor Bâl'ı.
Küçük olayları kendilerine dert edenler buluyor.Her şey istemekle olmuyor Bâl.Uzun tırnaklı kızlar gibi egolu.Fazla bir şeyi kafasına koymayan Bâl.Dışarıdan soğuk görünen içerden tam bir neşe kaynağı.Şu an evden eşyalarını toplayıp yarından itibaren sokak sokak ev arayan öğrenci Bâl.Öğrenci olmak en zor meslek.Sürgünde gibi.Kimseye anlatamam bu durumu.Telaş içinde olmalarını istemiyorum.Devam et hayatına Bâl.Mutlusun Bâl.Evden atılıp yine de mutlu olan Bâl.Ağlamak bir çare değil aksine yenilgi.Bazen ağlamak insana iyi gelir.Ona sığınırsın ağlarsın sadece.Tek çözüm bir yol bulmak olsa.Bazen yol bulur çözümü.

Hediyelik eşyaları siyah poşete koymakda bir yük.Aklına gelir iyi anılar.Gelmeyen özlenen anılar.
Üzgün bir şarkı açarsa ağlar Bâl.İçler acısı sözlerine dikkat eder . Dikkatlice
dinler.Kulağına hoş gelir.Bir ritim, bir nota, bir gitar sesi...

Zaman geriye doğru gittiğinde hüzünlenir Bâl.Sırf tekrar o ana gittmek ister.Belki tüm yanlışlarını düzeltir.Yanlış olan neydi?Sırf istemediği bir şeyi yapmadığı için yanlış mı oluyor? Yanlış olduğunu sanmıyorum.Bu bir tercih.Bazılarının bunları bilmesi gerekir.Hakkımı savunmalıyım,kendimi de.Kendine gel Bâl.Sen güçlü bir kızsın.Zamanı geriye alamam çünkü imkansız bir şey.
Bu çılgınca fikirler geçiyor aklımdan.
Çılgınca fikirler zihnimi doldurmuş.
Kendine gel Bâl.Yapma bunu kendine.
Her şey normalmiş gibi Bâl son akşam yemeğini de bu evin mutfağında yapar.
Sandviç yapmak en mantıklısı ve yapması da basit.Yemekler ile aram yok.