YILDIZLARLA YAN

51

ALTINCI BÖLÜM

Hadi sinemaya gidelim?dedi .Bu kadar mesafe varken aramızda.Burası dünya değil başka bir gezegenin içindeyiz.
Bazen mesafeleri atlatırız ama kilometre uzaklıktaki sadece bir internetin sayesinde konuşuyoruz.Bir köy var ve çok uzakta bir o kadar da uzak bir mesafe.Tam 5561 kilometre.Çok uzak ve bir o kadar da imkansız bir gerçek.

En son Caner'in bana bunu dediğini biliyorum.Ayrıca kendime de çok kızgınım ve hani ben Caner'e aşıktım?
Sadece bir soru işareti var kafamda.Eğer
onu gerçek manada sevseydim ve Kazlov'un yanında olmazdım ama onu çok özlüyorum.Keşke her an ve her saniye yanımda olsaydın sevgilim.Ben eminim ve sen beni hala unutmamışsın.
Yıldızlar hala bizi konuşuyor, bizim birbirimize olan aşkını.Güneş bizimle dalga geçiyor ay ve yıldızlar da alay ediyor sevgilim çünkü biz artık yokuz.
Ben bir ölü ve sende yaşayan bir yaralı.

Birbirimize söz vermiştik ve ben hiç bir zaman unutmam.Bana demiştin ki her an ve her gece seninle olucam ve sadece o anı hisset ve yaşa.Ben artık bu eski günlerime dönmek istiyorum ve nöbetçi olmak istemiyorum.Artık Evrim olmak istiyorum başka bir kız değil.Sadece yoruldum ve bıktım bu hayattan.Sebebi
sadece benim çünkü ben geceleri sevdiğim için gündüzleri kaybettim.Her şey bir rüya ve her şey bir kabus.Ve mutlu son az kaldı ben buna güveniyorum.Kimsenin benim yanımda olmasına gerek yok.Sadece sen ve ben bir de gökyüzüne çizdiklerimiz yıldızlar.

Sen bana güvenmeyi öğretin sevgilim ama ben sana güvenmemeyi öğretim ama inan ki buna mecburum başka bir çarem yoktu.Eğer bilseydin benim sosyal medya fenomeni olduğumu belki de beni istemezdin çünkü ben senden bunu seziyordum.İnan ki o kadar pişmanım ki sen bille anlamazsın ve bazen de ben kendimi hiç bir zaman anlamıyorum ve ne yaptığımı hiç bilmiyorum.Sadece kendimi çözmek ve bilmek istiyorum başka bir isteğim yok.Bana güvendiğin gün bil ki ben o zaman gerçek Evrim 'im.
Bu hayat ve bu hatalar bana ceza veriyor ve ben kendimi her zaman bir çukurda hissediyorum.Çukur baya büyük ve içinde buz küleri var ve içinde yangın küleri fışkırıyor ama ben buradan bir türlü çıkamıyorum.Çıksam bile sadece bana acı veriyor.

Geçen yıl bu zamanlarda çok mutluydum ve evimdeydim, yanımda annem ve babam bir de kardeşlerim vardı.Şuanlık ise sadece mahşerin nöbetçilerinden birisiyim ve yanımda kimse yok sadece yabancılar var.Onlar benim için hep yabancı insanlar olucak.Ben onlar ile aynı değilim sadece nöbetçi derecelerimiz aynı ve benim için bu bille bir imkansız ve olasılıksız.Kimden etkilendiysem o bana sadece acı verdi ve yüzüm hiç bir zaman gülmedi.Pes ettim mi ? Hiç bir zaman pes etmedim ve sadece mücadele ettim ve sonuç olarak her zaman kaybettim.Benim için hiç bir önemi yok.Sadece aklımda 'kaybeden kız olarak kalıcaksın ve sadece korkuyorsun.'Başka bir önemi yok.

Yıldızlar hala beni ve onu izliyor ve sadece bundan eminim.Sonuç olarak bir nedeni yok.Bir dehasın ama benim için sonu olmayan bir imkansız.Her zaman gerçek yüzümden kaçtım ve ben istesem daha da kötü olabilirim.İstemedim mi ?
Ama o her zaman bana engel oldu.Aramızda bir o kadar mesafe varken ve sadece bana dedi:Sen benimsin ve gece bizim için karanlık oluyor.

Onun yanında olmak istiyorum ama bir sebebi yok.Sadece bir istek ve özlemek.Benim rüyalarıma her an girdiği saate lanet olsun ve sadece bana acı veriyor.Bu saatleri not alıyorum ve diğer gece bu saatten hiç bir zaman uyumuyorum sadece yıldızlara bakmak için ay ile iş birliği yapıyoruz.Bu benim için sadece bir anlık ve bir o kadar da acı
bir gerçek.Hiç bir zaman üzülme ve hiç bir zaman mutlu olma!

Bu gece mahşerde bir parti olucaktı ve herkes çok heyecanlı.Bir o kadar da mutluydular.Mahşerin etrafında gece lambaları ışık saçıyordu.Rengarenk ışıklardı.Sona 'da oradaydı ve bu kız çok acımasız bir kız .Bahar ile birlikte konuşuyorlardı ve tabii aralarına Kazlov'da girdi.Mutlu bir şekilde gülüyorlardı ve yüz ifadeleri korkunçtu .