VAHPENÇE

4. ÇÖP

Selamlar.

Ben geldim. Yeni bölümle geldim. :)
keyifli okumalar dilemeye geldim.
Keyifli okumalaaaar.
💚

Güven.. öyle kolay kazanılan bir şey miydi? Ya da öğretilebilen bir şey?
Güven neydi? Yıllardır birine güvenmediğimi farkettim. Kendimden başka hiç kimseye.
Çünkü bu dünyada hiçbir şeyin kesinliği yok. Her zaman her şey başınıza gelebilirdi ve buna güven yol açardı.

Güvenmeyi öğrenmeyecektim,güvenmek körlüktü.

Görmek ama görmemezlikten gelmekti.

Saf olmaktı,salak olmaktı.

Ve.. ekip olmak.

Güldüm. "Bana güvenmeyi mi öğreteceksin?" diye sordum. "Güvenmek kör olmaktır. Ve asla kör olmaya niyetim yok."

Ayaklandığında yarama baktım,sarılmıştı. Az önce ihtiyacı olan şeyleri aldığı yere geri bırakıyordu.

"Güvenmek,yükünü azaltır." dedi. "Güvenmek ya da güveni hissetmek,omuzundaki yükü,kalbindeki yükü azaltır."

"Var mı senin güvendiğin biri?" diye sordum.

Hayır anlamında kafasını salladı. Şaşırmamıştım. Kendisinden başka kimseyi önemsemeyen adam kime güvenecekti ki..

"Zamanında en güvendiği birinden kazak yiyen biri olarak söylüyorum,her önüne gelene güvenmiyorum." yutkundu. "Ama Pera'nın yeri çok ayrıdır."

Kaşlarımı çattım. Bu söylenenlere de şaşırmamıştım. Tabi ki yeri ayrı olacaktı. O an gözümünün önüne ekibe girmeden önce Varolun sosyal medyasını karıştırdığım aklıma geldi,sevgilisiydi. Sevgilisi Pera'ydı.

"Tabi." dedim. "Kız arkadaşının yeri her zaman ayrıdır."

Hiç umursamadan odadan çıkmak için kapıya yöneldi.

Az önce yatağıma attığı tişörtü ona uzatmak için seslendim ama kapı bir anda açıldı. Tam karşımızdaydı, tüm ekip.

Varol bandajımı temizlemek için gelmişti ama onun tişörtü üstünde değildi benim elimdeydi,benim ise üstüm yataktaydı. Çok yanlış bir durumdaydık.

Pera bir bana bir Varol'a bakıyordu.

Varol hiçbir şey demeden onlardan sıyrılıp odadan ayrıldı bense tüm bakışların ortasında kalmıştım.

Pera elimde tuttuğum tişörtü sertçe çekip aldı. "Sanırım işin bitti bu tişörtle." dedi.

Hiçbir şey demeden kapıyı yüzlerine kapattım. Konuşsam ne diyebilirdim ki..

Bir kaç dakika yatağımda tavan bakıp öylece durdum.

Sonra kapım çalındı. Doğruldum ve "Gir." dedim. Dora kapıdan kafasını uzattı. "Hadi bakalım gazi. Yemek hazır."

Onayla kafamı salladım ve Dora kapıyı kapattı.

Üzerimi değiştirdim. Altıma rahat edeceğim gri bir eşofman giydim üstüne de göbeğimin açıkta kalacağı bir tişört.