အခန်းထဲတွင်တိတ်ဆိတ်နေသောလူလေးယောက်။ထိုထဲမှတိတ်ဆိတ်မှုကိုဖြိုခွင်းလိုက်တဲ့သူကတော့
"ဟို.....ကိုယ်ရေးကိုယ်တာကိစ္စဆိုတော့ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်အပြင်ထွက်လိုက်မယ်နော်"
"ရပါတယ်ကိုကြီးဂီရဲ့ ကိုကြီးဂီကဆော့ကီရဲ့မိသားစုပဲကို"
"ဒါမဲ့မကောင်းပါဘူးဆော့ကီရဲ့။ဒါဆိုသွားခွင့်ပြုပါအုန်း။
ထွက်မယ်လုပ်တုန်းကြောင်ကြည့်နေတဲ့ထယ်ယောင်းကို
"ဟေ့ကောင်"
"......"
"ဟေ့ကောင်"
"Aww ဟင်"
"ဘာလုပ်နေတာလဲထွက်လေသူများကိစ္စကို"
"Aww အင်း"
အပြင်ရောက်တော့~~
"နေအုံး"
ထိုအခါမှသူ့အရှေ့ကသွားတဲ့တစ်ယောက်ကလှည့်ကြည့်တော့
"အဲ့တာဆော့ကီရဲ့မိသားစု....."
"နေပါအုံး"
"........"
"မင်းကဆော့ကီကိုဘယ်လောက်ရေရှည်လက်တွဲမှာလဲ။ဘယ်လောက်ထိချစ်မှာမို့လို့ဒီကိစ္စကိုလာမေးနေတာလဲ"
"........."
"ဆော့ကီကိုအပျော်ပဲတွဲမယ်ဆိုရင်ထွက်သာသွားစောစောစီးစီး"
"ဘာလုပ်လုပ်ကျွန်တော့်ကိစ္စပါ"
ယွန်းဂီဒေါသကထောင်းခနဲထွက်လာပြီးသူမသ်ိလိုက်ခင်မှာပဲသူ့လက်ချောင်းတွေကထယ်ယောင်းရဲ့ကော်လံကိုဆွဲလျက်သား
"ငါမင်းကိုပြောမယ်သေချာနားထောင်"
"........"
"ဆော့ကီရှေ့မှာချစ်တယ်ပြောပြီးငါမေးတော့စောက်ပါးစပ်ကတစ်ခွန်းတောင်မဖြေနိုင်တဲ့မင်းလိုကောင်မျိုး။မချစ်ရင်အစောကတည်းကထွက်သွား။
"ပြောပြီးသားပဲကျွန်တော့်ကိစ္စလို့"
ထယ်ယောင်းမျက်လုုံးကိုထပ်ပြီးစူးစူးရဲရဲကြည့်ပြီး
