ဆော့ဂျင်တို့ဆေးရုံကနေအိမ်ပြန်လာတော့အိမ်တော်ထိန်းကအပေါက်ဝမှာကြိုဆိုလျက်သား
"သခင်ကြီးနဲ့သခင်မလေးညနေစာပြင်လာရတော့မလား"
"ပြင်ထားလိုက်ကျွန်တော်ပြီးတာနဲ့ဆေးရုံပြန်သွားရအုံးမှာ"
"ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်ကြီး"
"အော်ဒါနဲ့ ငါးဆန်ပြုတ်နဲ့အမဲသားဆန်ပြုတ်ပြုတ်ခိုင်းပြီးချိုင့်ထဲထည့်ထား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါသခင်ကြီး"
"ထယ်ယောင်းအိမ်ပြန်ရောက်ပြီလား"
"ဟုတ်ကဲ့ရန်ဖြစ်လာတယ်ထင်ပါတယ်မျက်နှာမှာလည်းအညိုမဲတွေစွဲနေပါတယ်"
"ဘာ..."
ဆော့ဂျင်တို့နှစ်ယောက်လည်းဧည့်ခန်းထဲမှာထိုင်နေရေခဲကပ်နေတဲ့ထယ်ယောင်းကိုသွားကြည့်တော့
"ကျွတ်..ကျွတ်....ကျွတ်။ကင်ထယ်ယောင်း..ကင်ထယ်ယောင်း ဘယ်မှာသဝေထိုးပြီးရန်ဖြစ်လာတာလည်း"
"ကျစ်!နင်အပေါက်လေးကိုပိတ်ထားစမ်းမှာ။ငါဒီမှာနာနေတယ်နော်"
"အောင်မာအကြီးကိုများမလောက်လေးမလောက်စား"
"နင်ကကောလေးစားအောင်နေလား"
"အကိုကြည့်ဦးအကို့ညီကြည့်အုံး တဖြည်းဖြည်းမိုက်ရိုင်းလာတယ်"
"နင်တို့နှစ်ယောက်ဘယ်ကပြန်လာတာတုန်း"
"ဆော့ကီကိုဆေးရုံပို့ပြီးပြန်လာတာ"
"ဗျာ..ဆော့ကီဆိုတာ ..မင်..မင်ဟိုဆော့"
"ဟုတ်တယ်"
ထယ်ယောင်းလည်းစိုးရိမ်တကြီးသူတို့နားဆီပြေးလာပြီး
"အကိုဆော့ကီဘာဖြစ်တာတုန်းဟင်"
"........."
"အကို....."
"......"
"အမဆော့ကီဘာဖြစ်တာလဲ"
"ဆော့ကီ rapeခံရမလိုဖြစ်တာလေ နင့်ဟာမကျေးဇူးနဲ့။အကြောက်လွန်ပြီးသတိလစ်သွားလို့ဆေးရုံပို့လိုက်ရတာ"
