11.Bölüm

1.8K 80 21
                                    

Keyifli okumalarr🌸💞

....

"Teşekkür ederim iyiyim ben" dedim.

Son yarim saate cenaze evine gelen kişilerden sık sık duyduğum "iyimisin" sorusuna karşı.

Babam öleli 4 gün oluyordu.

O gün akşam ben bahçede otururken koray yanıma gelmişti arkasındanda çağan ve arya.

Onları görünce daha fazla ağlamaya başlamıştım. Onlarda benim halimi görünce dayanamamış ağlayarak sarılmışlardı.

İçten içe onların geldiğine çok sevinmiştim. Yoksa napıcağımı bilmiyordum, bana çok yardımcı olmuşlardı. Bi saniye bile yanımdan ayrılmamışlardi.

Abi takımıda öyle, bu olaydan sonra yanımda durmuşlardı hatta daha ılımlılardi. Efken bile laf sokmaya çalışmamışti aksine cenaze yemekleriyle bile baranla birlikte kendisi ilgilenip ayarlamışti.

Ama bu yakınlaştığımız anlamına gelmiyordu. Onlar daha tam beni kardeşleri olarak kabul etmemişlerdi. Bende daha onları abi olarak.

Ertesi günde apar topar kaan ve hatice hanim gelmişti.

Hatice hanım gelince benim halimi gördükten sonra gelerek sıkıca sarılıp destek olmuştu. Cenaze evini falan ayarlamıştı.

Kaan ise ilk yanıma gelip benimle ilgilendikten sonra ablamın yanına geçmişti.

Ablam ise onunda hali aynı benim gibiydi aslında dahs kötüydü.

O hem yetim hemde öksüz kalmıştı..

Onlar benim gerçek ailem olmasa bile beni onlar büyütmüşlerdi. Yani biyolojik olup olmamaları önemli değildi onlarda benim ailemdi.

Ablamda heralde bizimle gelirdi bu şehirde kalmasınin tek nedeni babamdı.

Artık o nedende kalmamıştı.

Benim görüntülerimde internet gündeminde trend olmuştu. Babamın öldüğü. Gerçek babam olmadığı falan hepsi öğrenilmişti.

Bunun üzerine şirket bizim basın toplantısı yapamayacağımızı bildiği için kendisi açıklama yapmış kafakarışıklığını önlemişti.

Bide cenaze eviyle ilgilenmişlerdi. Murat abi başta olmak üzere şirket çalışanlarımız başsağlığına gelmişlerdi.

Ama bura okadar kalabalıktiki kimin gelip gelmediği belli olmuyordu.

Murat abide bu kadar kalabalık olmasından şüphelenip bakmış.

Hayranlarımızdanda gizlice giren oluyormuş. Ve buranın videolarını çekiyorlarmış. Bunun üzerine guvenliklerle birlikte sadece tanıdıklar bırakılmıştı.

"Hadi kızım dönelim artık, burda durup daha fazla üzme kendini" akman beyin dediğiyle kafamı uysalca salladım.

Gerçekten gitsem daha iyi olucaktı burda durup kendimi fazla hırpaliyordum. Hem akman beygilede baya mahçup olmuştum.

Benim yüzüme işlerini falan aksatmışlardı.

Bundan sonrası hızlı geçmişti, toparlanıp havaalanına gelmiştik.

Akman Bey önceden halletmişti zaten. Çocuklar bizim uçarımızdan öncekine binmişlerdi.

Bizde kontrollerden geçtikten sonra uçağa geçmiştik.

Benim bir yanıma deniz diğer tarafima tanımadığım biri oturmuştu.

Şu yaşıma gelmiştim ama hala uçağın kalkmasindan ürküyordum,düşecek hissi veriyordu.

Abi Sendemi Yaa??  ''ASKIYA ALINDI''Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin