12.Bölüm

1.6K 74 12
                                    

Keyifli okumalarr🌸

....

"Ah varya acayip yoruldum" diyerek kendini koltuğa atan denize bakıyordum.

Bu yol boyunca uçaktada uyumamışmıydı.

"Bende biyan önce uyumaya gidicem, ama açım yemek yemem lazım." bunu diyen efkenle hafif kıkırdamıştım.

Geleli daha 10 dakika anca olmuştu. Hepimiz o kadar yorgunduk ki ama hatice hanım akşam yemeğini yemeden  kimseyi odaya çıkarmıyordu. Şimdide hazırlanmasını bekliyorduk.

Hala uçakta tanıştığım çocuğu mir' i düşünüyordum.

Uçaktan inerken bana " Tanıştığıma yeniden çok memnun oldum, umarım en kısa zamanda yeniden karşılaşırız" demişti.

Bende ona bi kaç bişey dedikten sonra ikimizde farklı taraflara yürümeye başlamıştık.

Onunla yeniden karşılaşıcağımı sanmıyordum. Ama içimde onunla karşılaşmak isteyen bir taraf vardı.

Eve geldikten sonrada isteksizce girmiştim asiye hanımgil burdadır diye.  Diğerleri zaten sorun değildi ama asiye hanımla karşılaşmak istemiyordum.

Ama beklediğim gibi burda değillermiş. Burda yaşayan aykut amcaya gitmişler.

Bizim biraz ailecek yalnız kalıp kafa dinlememizi istemişler.

Ama öyle olucağını sanmıyordum. Artık kendi evime geçme vaktim gelmiş gibiydi.

Zaten akman bey ve hatice hanım benim yüzümden çok yorulmuşlardı. Daha fazla zahmete girdirmiyecektim.

"Kızım hadi yemek odasına geçiyoruz" akman beyin sesiyle daldığım düşüncelerden çıktım.

Etrafıma baktığımda herkesin çoktan gittiğini gördüm.

Bizde akman beyle beraber yürümeye başladık.

Onunla aram hastanedeki anlattıklarımdan sonra daha iyiydi. Artık çok çekinmiyordum. Ama hala aramızda bir duvar var gibiydi. Bununda benden kaynaklandığını biliyordum.

Ama yapıcağım birşeyde yoktu ben onları daha ailem olarak kabul edememiştim. Bu kadar çabukta olmazdı zaten. Sanki onlara alışınca annemle babama ihanet edicekmişim gibi geliyordu.

Ama biyandan da onlara ılımlı davranmaya çalışıyordum. Ben onlara ne zaman hanım veya bey desem gözlerindeki hüznü görebiliyordum.

Ve onları üzmek istemiyordum.

Busırada da Akman beyle yemek odasına geçmiştik.

O herzamanki yeri olan başa geçmişti. Hemen çaprazındada hatice hanım oturuyordu. Hatice hanımin karşısında deniz.Onun yanında da yamaç. Yamaç'ın karşısında ise alphan. Alphanin yanında kaan onun yanına efken oturmuştu. Yani tek yamaçin yanında 2 sandelye boş kalmıştı orayada sırayla baran ve ben oturdum.

Aysun teyze hepimize birer servis açıp içeri geçti.

Akman beyin afiyet olsun demesiyle başlamıştık.

Aslında hiç aç değildim sadece uyumak istiyordum ama daha yeni oturmuşken kalkamazdım.

Herkes yemeğini yerken bende önümdeki yemekle oyalanıyordum. Arada yemediğim belli olmasın diye boş çatalı ağzıma götürüp duruyordum.

"Ellerinize sağlık ben kalkıyorum doydum" denizin dediğiyle kafamı ona çevirdim.

Oda benim gibi tabağına ellememişti.

Hatice hanım " Kalkamazsın, o önündeki yemek biticek. Sonra mazallah biyerde düşüp kalırsın" dedi.

Deniz oflayarak "Anne ya çocukmuyum ben, hem sen küçük kızınada bak tabağına dokunmamış" dedi.

Abi Sendemi Yaa??  ''ASKIYA ALINDI''Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin