Chasing After The Storm | D'heir Series 2

Chapter 22

"M-mommy... Mommy ko..."

I hugged my daughter and kissed her forehead to calm her down and stop her cries. Hindi siya pwedeng mabinat. Galing palang siya sa hospital.

"Calm down anak ko, w-wag ka na mag iyak opo?" I told her but instead, mas lalo lang na lumakas ang hikbi nito.

"T-Tita Mariebella mommy, i-is she d-dead? W-wala po siya malay mommy... W-wala siya malay." Sambit nito at humikbi.

Agad akong napapikit at pinipigilan na rin ang pag labas ng hikbi mula sa bibig ko. Kailangan kong maging matapang for Cheysela. She can't see me this vulnerable.

Matapos na sapilitan kaming isama ni George dito sa bahay niya ay agad niya kaming ikinulong sa kwarto. Masyadong madilim ang bahay niya. Makalat, may mga daga sa paligid, malangsa ang amoy at nakakatakot.

When I heard the door creak open, agad kong itinago ang anak ko sa likod ko.

George entered, still with the same clothes he was wearing before at the hospital.

Hindi ba naliligo ang isang to?

He showed me his creepy smile kaya agad akong natakot. Kahit ngumiti siya... nakakatakot siya.

"Hi Isabella ko, how are you? Are you hungry?" Malambing na tanong nito sa akin bago ilapag ang tray na dala niya sa sahig.

He walk towards our direction at agad kong naramdaman ang pag higpit ng hawak ni Cheysela sa akin. I can feel her fear and I am scared as well.

Hinawi ni George ang hibla ng buhok na tumatakip sa muka ko at hinaplos ang muka ko pababa sa leeg ko.

Pinipigilan ko ang pag babadya nang luha na bumagsak mula sa mga mata ko. I am so weak right now. Seeing him... Seeing the person who raped me, touching me again made me shiver in fear and disgust.

"Why are you crying hm? Stop crying. I won't hurt you." Malambing na saad nito. Nanginginig ang labi ko habang ibinubuka ito.

"G-george." Natatakot na tawag ko rito.

"Isabella ko... Are you scared?" Tanong nito sa akin at dahan dahan akong tumango.

"G-George p-please... P-please let us go... O k-kahit si Cheysela nalang! P-please nag mamakaawa ako sayo G-George." Pakiusap ko rito habang dahan dahang tumulo ang mga luha ko.

George looked at me and laughed. Tumawa siya na parang nababaliw at wala sa sarili. His laugh is the kind of laughter that you would not want to hear.

Ever

It was loud and scary. Even Cheysela covered her ears because his laughter doesn't show happiness, instead it was a real bone shivering laugh.

"M-mommy, n-natatakot po ako mommy." Rinig kong sabi ni Cheysela sa akin.

"G-george please- ARGH!" Agad akong napasigaw ng biglang hinila nito ang buhok ko.

Nanlilisik ang mga mata nito habang nakatingin sa akin. Napakahawak ang dalwa kong kamay sa kamay nito sa buhok ko dahil sobrang sakit ng pagkakahawak nito sa akin.

Na para bang ano mang oras ay kayang kaya niyang alisin ang anit ko.

"Do you think I'll let you go huh!? DO YOU THINK I WOULD LET YOUR DAUGHTER GO!?" Sigaw nito sa akin.

"Mommy!" Sigaw ni Cheysela habang umiiyak. I bit my lip to stop myself from crying.

Hindi... Hindi pwedeng makita ni Cheysela na mahina ang mommy niya.

"AND YOU!"

Agad akong kinabahan nang iduro ni George si Cheysela na para bang naiirita rito.

"TUMIGIL KA KAKAIYAK O TATAHIIN KO YANG BUNGANGA MO!"