Chapter 16

74 2 0
                                    


Feelings


The stereo of his car provides music that makes me fall asleep. I suddenly woke up when I felt the cold, calm breeze on my skin. I looked at my left side to peek at Krieverles, but he was not there.

Mabilis akong lumingon sa paligid, madilim parin at nakahinto ang sasakyan, napagtanto ko na nakabukas ang pinto sa pwesto ko at naroon si Krieverles sa labas, tumayo ako para makita siya. Marahan siyang nakasandal sa kanyang kotse at may iniinom. Kinabahan ako, ang akala ko'y mag isa lang ako rito at wala siya.

He turned at me while he's holding the paper cup. "Good morning.. are you hungry?" He huskily said.

Tinignan ko siya habang siya'y ganoon din, pinag mamasdan ang itsura ko. Napansin ko ang saglit niyang pag hikab at pag baba ng talukap ng kanyang mata, saglit lamang iyon kaya't bumaling muli siya sa akin.

Mukhang pagod siya, alam kong hindi dahil sa pag mamaneho pero may trinabaho siya kasama ng mga kasamahin namin simula kaninang umaga.

"Do you want to sleep?" I asked him.

Umiling siya. "No.. ikaw, kung nagugutom ka? We have foods in my trunk, I'll pick it up for you.."

Umiling din ako. "Hindi na, baka kasi hindi na kaya ng katawan mo, kanina ka pa kasi nag tatrabaho."

I saw him smirk. "My baby is concerned," he whispered. But the only word that I heard from him was that I was concerned.

"I am.." I confirmed it. Mahirap na mapasama pa ang pakiramdam niya, hindi rin magandang inaabuso ang katawan.

Bumaling siya sa akin. Gulat sa naging sagot ko. His thick eyebrows furrowed but his lips were still smirking.

"You don't have too, Zafrina.. Your boyfriend is strong." He said, finishing his beverage.

"I mean, I can drive for us—"

"No," he said, almost whispering.

Krieverles crumpled the paper cup, and he excused himself to me. I moved a little, then he threw it into the mini trash can inside his car. After that, he turned at me, his lips pointing at the seat of his car.

"Pasok ka na, malamig din dito sa labas," he said, calmly. "We're going now to our island.." he added.

"But you look tired, bigay mo na lang sa akin 'yung lokasyon ng pupuntahin natin." Mahinahon kong sambit. He must be tired, kahit naman sabihin niyang hindi, halatang pagod siya.

He chuckled softly, bumaba ang tingin niya dahil mas mataas ang height niya kumpara sa akin. He gracefully stroked the strand of my hair.

"I know you are concerned, but no is a no. I can manage it, baby," Krieverles huskily said.

My heart suddenly starts racing; I heard it from him clearly.

Fuck, Krieverles..

I cleared my throat, then I nodded at him. "Okay.." iyon lamang ang nasabi ko.

"Ikaw ba, sure that you don't want to eat? I can wait for you.." Nag taas ang parehas niyang kilay nang tanungin ulit ako tungkol sa pagkain.

Napatikom ako at umiling. "Busog pa naman ako.."

"Okay," he titled his head and smiled. Umiwas ako ng tingin nang makaramdam parin ng kakaiba sa pagitan namin.

"Pasok ka na, I am going to drive again.." Krieverles said.

Tumango ako at tumalikod. I felt his arm on my waist, but his hand wasn't touching it. Inalalayan niya muli akong pumasok sa kotse saka siya umikot para maka upo sa driver's seat.

A Gust Of Vanish Vows (Valiente Series #1) Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon