A Gust Of Vanish Vows (Valiente Series #1)

Chapter 5

Training

We arrived at Colianzer's mansion. Krieverles and I gathered again in their wide area, their garden. I properly held my bag from the back of my shoulder as I surrounded my eyes all around. My eyebrows narrowed when I saw the three targets, but they were not far away from us.Tama lamang ang distansya.

"Pina-ayos ko na 'yan sa mga katulong, pero may kukunin lang muna ako saglit bago tayo mag simula." Malumanay na sabi ni Krieverles na nasa gilid ko.

Tumango lamang ako sa kanya. Pinaupo niya muna ako sa isang classic wooden long chair. Tumalikod na siya sa'kin upang tumungo na sa pupuntahan niya.

Nilapag ko ang bag sa gilid ko. I crossed my arms while I rested my back, naningkit ang mata ko sa liwanag ng paligid. More minutes past, lumingon ako sa gawi ng pinuntahan ni Krieverles, kasabay rin nito ang pag salubong ng paningin ko sa pag balik niya. Pag-apak niya muli sa garden, may dala-dala siyang mga iba't-ibang baril.

I tilted my head, tumayo ako at sinalubong siya.

Sa isang lamesa na malapit sa Fountain, nilatag ni Krieverles ang maraming baril. When he finally organized it, he stretch out his arms para bang napagod sa pagbuhat. Pinatong niya ang dalawang kamay sa lamesa saka ako sinulyapan.

"Your request is here. But be careful, dad informed wantes you to know that these are the most powerful guns, so it's dangerous.." He said.

Hindi ako umimik pero halos gumuhit narin ang ngiti sa labi ko nang tuparin nga ni Krieverles ang kagustuhan ko noong nakaraan. Sinuyod na ng mga mata ko ang mga baril na nasa lamesa.

"You still want to learn how to use it? Besides M1911?" he suddenly asked. I looked at him at once, and he's waiting for me to respond.

"Yeah." sagot ko, puro baril man sila lahat, parehas na nakakapatay, pero nakakasiguro akong mag kakaiba sila ng paraan na pag gamit dito.

"Well, you want it.." nag taas ang parehas na kilay ni Krieverles sa akin nang mapahinto sa pag sasalita. "But I am still going to do what I did last time. I can only give you their references, bawal daw ipagamit ang mga ganito, it's illegal." Ani Krieverles.

Pinagmasdan ko pa ang bawat parte ng mga baril pagkatapos, I coolly looked at him and I smirked, may napagtanto sa sinabi niya. Pinagkrus ko ang braso ko bago siya tanungin.

"Pero bakit ka nakapag training... if it's illegal?"

Bumaba ang tingin ko sa labi niya na saglit niyang binasa. Umirap ako nang mapagtanto ang ginawa.

"My grandfather was a retired military; he wanted my father to be a soldier, although my dad doesn't want it, so bilang pag papatuloy daw sa pamilya, my dad trained me, pero kagaya niya, ayoko rin." Tugon niya sa tanong ko habang kunot ang kanyang noo.

Napaisip ako sa sinabi niya, ginusto ng magulang niya na maging sundalo siya pero ayaw niya, habang ako gusto ko.. noon.

I don't know if life is being unfair or the people surrounded you, kung ano ang gusto mo, bawal. Kung anong ayaw mo iyon ang ibibigay. But sometimes, I just remind myself that I should treasure what they gave and what I have; not everyone has it.

Perhaps I should be thankful or not.

"Ow, okay.. I understand." Tangging sagot ko na lamang.

"Yeah, I am sorry.." he said.

Taka ko siyang tinignan. "For?"

"Dahil hindi ko mapagamit sa'yo ang mga ibang baril."

I suddenly laughed. He's thoughtful huh, humingi pa siya ng pasensya dahil hindi ko pwede gamitin ang mga baril na ipinakita niya, naiintindihan ko naman siya.