Մաս 11

122 7 0

от 1_over

от 1_over

–Չոն ես ուզում եմ, որ մենք ընկերանանք (Միրի)
–Ինչ? Ընկերանալ? Չեմ հավատում (Չոն)
–Ինչ կա չհավատալու, ես լուրջ եմ խոսում (Միրի)
–Ինձ կասես ինչպես այսպիսի կտրուկ որոշում կայացրիր? (Չոն)
–Դեե... ես որոշեցի , որ մենք հասուն մարդիկ ենք և մեզ սազական չի լինի այդպիսի մանկական բաների համար վիճել, համ էլ ինչ գիտես էսօր կաս վաղը չկաս (Միրի)
–Միրի էս դու ես? ( Չոն)
– Հա ես եմ, հիմա ինչ ընկերներ? (Միրին ձեռք մեկնելով Չոնին)
– ըը... ընկերներ (Չոնը սեխմելով ձեռքս)
– հիանալի որոշում ես գնացի աշխատանքիս, առայժմ (Միրին հեռանալով)

~Չոնի մտքում~

~Զարմանալի է :Մարդ էս աղջկանից գլուխ չի հանում, շատ է փոխվում, հուսամ կատակ չեր անում ~

~Ես աշխատանքս վերջացրեցի գնացի տուն և մայրիկիս պատմեցի~

–Ասում են աշխարհը փչանում է, բայց աշխարհը չի փչանում մարդիկ են այն փչացնում (մամ)
–Այո (Միրի)
–Բալես դու էտքան մի նեղվի :Արի ցրվելու համար գնանք ֆիլմ դիտելու, ինչ կասես? (Մամ)
–Լավ միտք է (Միրի)
–Դե պատրաստվի, որ գնանք (մամ)

~Հաջորդ օրը ~

~Ես քնած էի, երբ ինձ զանգ եկավ, Չոններ~

–Ես քնած էի երբ ինձ զանգ եկավ, Չոններ~

–Ալո (Միրի)
–Հենց հիմա արի ձեր դիմացի այգի (Չոն)
–Ինչ որ բանա եղել? (Միրի)
–Արի կիմանաս (Չոն)
–Լավ հիմա կգամ (Միրի)
–Սպասում եմ (Չոն)

~Ես գնացի այգի Չոնին նկատեցի և մոտեցա նրան ~

–Չոն? Հեռախոսով չասեցիր ինչ է եղել (Միրի)
–Մինային եմ զանգում չի պատասխանում, ինձ մենակ մի նամակա գրել որտեղ գրված էր, որ ինձ ոչինչ չի կարա ասի և, որ դու գիտես այն ամենը ինչը, որ ինքը ինձնից թաքցնումա: Ինչ գիտես դու մեր մասին, որ ես չգիտեմ? (Չոն)
–Չոն... դե... այո Մինան ճիշտ է ասել ես գիտեմ, բայց դա Ձեզա վերաբերվում ես դրա հետ կապ չունեմ (Միրի)
– ինչա եղել ինձ ասա (Չոն)
– Ես իրավունք չունեմ դա ասելու, իսկ հիմա ես պետքա գնամ ուշանում եմեմ, միայն մի բան կասեմ <<ինչ էլ, որ լինի չընկճվես, ես կողքիդ եմ >> (Միրի)

~Միրիյի մտքում~

~Իբր ընկեր եմ էս վատ վիճակում կողքին չեմ ~

~Ես գնացի աշխատանքի, շատ ցրված էի աշխտում~

~ ժամեր անց~

~ Ես աշխատանքս վերջացրեցի և քայելելով գնում էի տուն: Ժամը 22:00-ն էր: Հանկարծ քայելելիս նկատեցի, որ նստարանի վրա մեկը նստած լաց էր լինում: Մութ էր ոչինչ չէր երևում :~

–Այստեղ մարդ կա? (Միրի)

~ Ես միացրեցի հեռախոսիս լույսը և դրեցի այդ մարդու վրա: Դա Չոնն էր, հենց ինձ տեսավ սրբեց արցունքները~

– Չոն? (Միրի)
–ինչի ես լաց լինում? (Միրի)
– Ինչի? (Չոնը լացակումած)
– Ինչը ինչի? (Միրի)
– ինչի ինձ ոչինչ չէիր ասում? Ինչի էիր ինձնից թաքցնում, որ Մինան ինձ իմ փողերի համարա սիրում, ինչի? (Չոնը գոռալով)

~ Ես Չոնի բղավոցից վախեցա և կամաց-կամաց հետ էի գնում ~

–Դու էլ գնա դու էլ ինձ մենակ թող ( Չոն)

~Ես մոտեցա նրան ~

–Չոն ես... ես չէի ուզում քեզ ցավ պատճառել (Միրի)
– Դու գոնե հասկանում ես, որ ես հիմա կրկնակի ցավ եմ ապրում : Այնքան էի ուրախացել, որ ինձ ընկերության առաջարկ արեցիր, իսկ հիմա հասկանում եմ, որ դու ընկեր չես կարող լինել (Չոն)
– Չոն, բայց ես... (Միրի)
– Գնա! (Չոն)
– Ախր... (Միրի)
– Կորի աչքիցս չեմ ուզում երեսդ տեսնել (Չոնը բղավելով)

~Ես առանձ ոչինչ ասելու հեռացա այդտեղից գիտակցելով, որ տաք է և չի հասկանում թե ինչ է խոսում~...

Շարունակելի...