Ben, Köpek

On Dördüncü Sayfa

Merhaba, ben Köpek.

Dört gün oldu. Hâlâ yürüyorum. Kedi arkadaşımın gidebileceği her yere bakıyorum. Muhtemelen benim aklıma gelmeyecek yerler seçti ama kaçırdığı bir nokta var. Ben onu arkadaşıyım. Kalbini bilir ve hissederim.

O gün geceye kadar gezdim. Seni aradım. Bazen kızdım sana niye benden bu kadar uzaklaştın diye. Daha sonra senin gibi masum birine kızdığım için kendime kızdım.

Tanımadığım bir yere gelmişim. Gece uyumak için en ıssız köşeye çekildim. Uyumaya çalıştım. Gözkapaklarım iniyor fakat sanki bir şey uyumamı istemiyor gibiydi. Kendimle ya da uykuyla savaşıyor gibiydim. Daha sonra bir ses duydum.

Bir silah sesi.

Çalıların arasına girip izlemeye koyuldum. Adamın biri arabayı kullanıyor diğeri de elinde silahla köpekleri öldürüyordu. Hem de acımadan.

Karşısına çıkan büyük, küçük demeden tüm köpekleri pis gülümsemesiyle vuruyordu. Diğer köpek arkadaşlarım karşı koymak için havlıyor, arabaya doğru koşuyordu. Ama nafile mümkün değildi. Ben de aralarına katıldım. Arabaya doğru hızla koştum. Bir köpeği son anda vurulmaktan kurtardım. Araba hızla yanımdan geçerken kendimi de kurtardım. Kuyruğum hafif yaralandı.

Sonra bir ses yükseldi. Bir şeyler okunuyordu. İnsanlar buna ezan diyordu. Ezanın sesi gittikçe yükseldi, adam durmadı. Daha sonra bir şeyler söyledi dua etti fakat adam durmadı. Ezan sustu, adam yine durmadı. Önüne geleni vurdu geçti, bir köpeği ezdi. Onu vurması ve bu acıdan kurtarması için yalvardım. Oralı bile olmadı.

En sonunda durdu çünkü insanlar sokağa çıkıyordu. Şükür dedi biliyor musunuz? Şükür dedi bu yaptıklarına ve gitti.

Şok olmuştum. Ölü gibiydim. Zar zor önceki yerime doğru yürüdüm. Çalıların arasına oturuken onu gördüm. Karşımda uyuyan onu. Sonsuz uykuda olan arkadaşımı.