hoofdstuk 1

367 9 1
                                    

Het is een zomerse zondagmiddag. Ik zit lekker in de achtertuin te zonnen. Maya, mijn zusje van zeven, komt naar me toe. "Daisy? Dennis zegt dat je vijftien bent, maar je bent toch dertien?"
"Nee, ik ben vijftien, Maya.", zeg ik voorzichtig. "Oh, oke." Maya loopt weg.
Dennis is onze broer van achttien, hij is net klaar met zijn opleiding en heeft ook net zijn rijbewijs gehaald. Hij heeft ook al meteen een nieuwe baan gevonden in de beste pizzeria van de stad terwijl daar niet eens personeel gezocht wordt. Dennis is een geluksvogel.
Ik kijk op van mijn cosmo girl. Ik hoorde iets vallen, het kwam van voor ons huis. Geschrokken loop ik om, wat er ook gevallen is, het gaf een hoop lawaai. Ik kijk voorzichtig om de hoek van ons huis. De container is omgevallen. Hoe kan dat? Er is geen enkel windvlaagje. Misschien heeft iemand hem voor de grap omgeduwd. Ik zet de container rechtop en loop weer naar de achtertuin.
Het is 23:00, ik hoor eingelijk al te slapen, maar ik kan niet slapen. ik kijk op whatsapp en zie dat Dennis online is. Meteen begin ik te typen.
'Hey Dennis, kan jij ook niet slapen?'
'Ik kan ook niet slapen nee :('
Ik krijg een melding van mijn instagram. Meteen druk ik whatsapp weg. Iemand wil mij een foto sturen. Twijfelend druk ik op het vinkje. Het is een foto van een hartje. Het bericht is verstuurd door een account zonder profielfoto of biografie en de naam van het account is anoniem88. Raar.. Snel kijk ik naar de tekst die erbij staat. 'Ik hou je 24/7 in de gaten, pas maar op.'
De rillingen lopen over mijn rug. Snel sms ik Dennis welterusten en ik zeg dat ik hem morgen iets wil laten zien. Ik krijg nog èèn smsje binnen van Dennis:
'Tru$t€n'
Ik probeer te slapen, maar dat lukt niet. Ik lig steeds te piekeren. Heb ik nu een stalker?

ontvoerd door een stalker ®Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu