~Daisy~
Ik verwerk nog even wat ik net allemaal te horen heb gekregen. Hanna is van het dak gevallen maar ze komt er met een paar blauwe plekken en schrammen goed vanaf, en ik? Ik heb nog maar een kwartier te leven. David is de hele tijd bij me gebleven, dat doet me heel veel. "Nu komt te waarheid, Daisy" zegt mijn moeder snikkend. "David was de dader, maar ik gaf hem de opdracht. Ik dwong hem, hij deed alsof hij zolang naar het buitenland ging zodat je hem nooit zou verdenken." Vanbuiten lig ik halfdood op bed, maar van binnen zal ik voor altijd huilen. ***knip*** "dat was de stekker........" huilt mijn moeder. Het kan me niks schelen dat ik huil. Karma. Ze heeft me in coma gebracht, dat vergeef ik haar niet. Langzaam word alles zwart. Ik krijg geen lucht meer. Mijn ogen gaan heel even open.Ik krijg het benauwd. Ik ga spartelen en ik krijg een mond kapje met zuurstof op. Als ze dit volhoud is er een kans dat ze overleefd." Ik krijg weer lucht en ga langzaam zitten. "Mam.... Hoe kon je me dit aandoen?" "Het spijt me lieverd, als je ouder bent zal ik je alles uitleggen" Zei mijn moeder huilend. "Nee. Dat hoeft niet. Als ik uit het ziekenhuis mag ga ik naar een pleeggezin".
*** een jaar later ***
Ik woon nu bij een pleeggezin. Ik heb alles uitgepraat met David. Het bleek dat mijn moeder hem bedreigd had. Ik heb nu al 4 maanden iets met David. En mijn moeder..... mijn moeder heb ik niet meer gezien.
Einde
