Heb ik geslapen? Waarschijnlijk wel, ik hoor nu weer stemmen.
"Hallo, dokter F. Wat is het nieuws?", het is mijn moeder.
"Nou, mervrouw... komt u maar mee.", zegt dokter F. Hij zegt het op een felle manier.
"Wat is er, dokter?"
"Mevrouw, Daisy kan ons horen, laten we ergens anders praten."
Mijn moeder doet wat de dokter zegt en volgt hem. Ik hoor voetstappen, ze komen naar me toe. Ik voel mijn hart heel snel kloppen, straks ga ik misschien dood!
"Ohnee, Daisy, ik heb je laten schrikken," het is Dennis, "Hanna is al weg, ze moest naar wiskunde. Ik kan het me niet voorstellen, over twee dagen..." ik hoor Dennis huilen. Hij begint te vloeken. "Dennis!", het is mam, "Dennis, rustig!"
"Mam, het is mijn schuld dat ze hier ligt! Ik wist hier al eerder van en ik mocht niks van haar zeggen, ik heb naar haar geluisterd!"
"Dennis, rustig, dat kan dan wel zo zijn, maar het is niet jouw schuld. Het is de schuld van de dader."
"Ohja?! Wie is de dader dan?"
Ik weet niet hoelang het al stil is, maar het is een akelige stilte.
"Zie je mam?!", roept Dennis overstuur, "Het is míjn schuld! Ik kan er niet meer tegen!"
"Dennis, lieverd, je ziet spoken. Ik stuur je wel naar een psycholoog, dit gaat echt niet meer. Kom, we gaan naar huis."
Ik hoor alleen nog maar gesnik van Dennis, hij is helemaal overstuur geraakt!
"Mamie?", oh mijn god! Is Maya hier ook? ,"Waarom is Dennis zo verdrietig?"
"Maya, je merkt over twee dagen wel wat er gebeurt."
"Mama ik wil het nu weten en anders blijf ik bij Daisy!"
"Maya, dat kan niet. Daisy gaat over twee dagen... dood."
Maya begint te huilen en rent weg. Kan mam dit niet wat liever vertellen? En waarom gaat ze niet achter Maya aan? Het heeft mam ook bijna niks kunnen schelen dat ik gestalkt werd.
Wat is dit in godsnaam?! Mam en Dennis lopen weg. Nu ben ik weer alleen.
