Huilend lig ik in het busje. Het is hier heel erg koud. Het mes doet zijn werk weer, bij mijn andere arm snijdt het mes ook alles open, het gebeurt ook met mijn benen. Ik ga doodbloeden. Ik weet het zeker. Ik wordt opgetild en weggegooid. Weg van het vreselijke busje. Ik kom in iets nats terecht, met scherpe punten. Ik ben waarschijnlijk in de bosjes gegooid. Ik zit niet meer vastgebonden, dus ik kan mijn blinddoek wegtrekken. Maar mijn armen werken niet mee. Ik wil opstaan, maar mijn benen werken ook niet meer mee. Wat heeft die man precies met me gedaan? Waarom heb ik dit? Had ik maar naar Dennis geluisterd...
Langzaam hoor ik voetstappen dichterbij komen, de man is waarschijnlijk terug.
"Ja Mark, ik kom zo! Er ligt hier iemand in de bosjes, misschien is ze gevallen?"
Ik herken de stem, maar ik weet niet meer van wat. Ik hoor de laatste woorden.
"Daisy!" Ik ben het, Dennis! Wat is er gebeurd?"
Ik schrik, snel probeer ik weg te rennen, maar mijn hele lichaam werkt niet meer mee.
"Mark, bel 112!"
Ik voel dat Dennis me optild en me op het zachte gras neerlegt. Hij haalt de blinddoek weg. Ik knipper met mijn ogen, het licht lijkt opeens zo fel.. Dan vallen mijn ogen dicht, ik weet niet wat er gebeurd, maar ik vind het vreselijk.
"Daisy, ga niet dood! Hou vol! Alsjeblieft, zeg dat je nog leeft!", huilt Dennis.
"Je bent de beste broer ooit.."
Dan wordt alles zwart, ik zie niks meer, ik hoor niks meer.. Ga ik nu dood?!
