Breena

13. mıntıkadan

Aniden gözlerimizi birbirimize cevirmemizle bir kaç saniye duraksasam da geri çukura çevirdim gözlerimi. İkimiz de şok içindeydik. Üzerinde daha önce hiç görmediğim ama bana tanıdık gelen harflerden yazılı bir zarf vardı. Fısıldayarak " 13. Mıntıkadan" dedi. Bunu duyunca bir anlık nefesim kesilse de hemen zarfa doğru atıldım. Benim fevri hareketimden olsa ki o da atıldı. İkimiz de aynı anda zarfı elimize alıp çekiştirmeye başladık. Bunu neden yapıyordu bilmiyorum. En azından ben zarfın bana gönderilmiş olduğuna inanıyordum çünkü defterim yoktu.

Çekiştirme canımı sıkmaya başlayınca " Bıraksana!" Diye yükseldim. Sinirle zarfı biraz daha sert çektim ve ortadan ikiye ayrıldı. Zarfın ayrılmasıyla beraber yere iki tane tılsım düştü ve bu sefer ikimiz de aceleci davranarak tılsımlardan birer tane aldık. Zarfın icindeki notu da görünce onun elindekini almak için uzandım. Benim uzanmamla beraber zarfı biraz gerisine ve yukarısına kaldırınca ileri atılıp uzanmak için ayaklarımı kaldırdım.

Fazla yakındık ve bu yakınlık canımı sıkmıştı. O ise olaylara hâlâ yorum yapmıyordu. Biraz daha almak için ugrasinca bir adım atmasıyla ikimiz de yere çakıldık. İşte şimdi canım yandığı için tüm sinirimi ondan cıkarıcaktım. Sinirle ona doğru döndüğümde elinden kan aktığını gördüm. İçime biraz vicdan azabı çökmüş olsa ki ona doğru sakin bir hamle yaptim. Hamleme tepki vermemesi ile eline bakmak için yanina oturdum.

Az önce zarfı almak için birbirini öldürücek iki kişinin şimdi bu durumda olması biraz garipti. Ama içimde ona karşı olan merhamete karşı koyamıyordum. Belki de sessizliginden kaynaklıdır.

Elini uzatması için elimi uzattım. Küçüklüğümden beri aldığım ilk yardım derslerinin etkisinden olmalı ki insanlara yardım etmeye bayılırdım. Tabi sadece insanlar değil. Orman canavarları ve floralar (peri bitkileri) da buna dahildi. Hareketime itiraz etmeden şaşkın gözlerle elini uzattı.

Eline saplanan iğneleri çıkardım ve bileğime doladığım mavi bandanamı yavaşça eline sardım. Bu ilk yardım için yeterli değildi ama imkanlar bu kadarına izin vermişti.

İkimizde öylece durduktan sonra "Aurora" diye elimi uzattım. Dalgınlıkla yaralı elini uzattiginda ismini söylemesine fırsat vermeden biraz güldüm.
Yere bakarak gülümseyip diğer elini uzatarak " Peeta " dedi.

Orman iki şehre bağlıydı Maria yani benim şehrim Ve Gothem ateş perilerinin şehri. Gerçi diğerlerine ( Lina ve Aspena[Lina: su , Aspena: toprak perilerinin şehri]) de yakın sayılırdı ama bizim kadar değil. Bunu bildiğim için doğal olarak "Gothem'dan mı geliyorsun?" Diye sordum. Bana bakmadan " Evet." Dedi.

Kendimi biraz mahçup hissettiğim için içimi rahatlatmak adına sohbet açmaya çalışıyordum. Tekrar " kaç yaşındasın?" Dedim.
"18" diye cevap verdi
"Aynı yaştaymışız."dedim
"Seni daha önce hiç görmedim buralarda. Ormana pek gelen olmaz. Neden geldin?" Dedi
Sorduğu soru biraz hadsizce gelse de cevap verme isteği uyaniyordu içimde. Ama doğruyu söyleyemezdim. Ona güvenmiyordum. Beynim tılsımı ve zarfı nasıl alicagini düşündüğü için cevap vermedim. Sadece omuz silktim. "Sen?" Dedim.
Peeta: Anlamadım
Aurora: sen neden burdasın, bildiğim kadarıyla Gothem bildiğim kadarıyla bu tarafa o kadar yakın değil.
Peeta: dün gece ormandaydim bu taraflarda büyük bir ışık gördüm.
Aurora: ...
Peeta:merak ettim kontrol için geldim işte.

Dün gece gördüğüm rüya degilmis. Bu beni neden sevindirdi bilmiyorum. Ama artık zarfın bana olduğu kesindi. Zarfı cebine koymuştu ama tılsımın nerde olduğunu bilmiyordum. Bir hamle yapmam lazımdı. Elimi yavaşça arkaya atarken " hangi okulda okuyorsun?" Diye sordum. "Gothem Largo. " dedi. Zarfa doğru sakince elimi uzatırken sakin bir şekilde " aklından bile geçirme Küçük cadı" dedi. Ups sanırım yakalanmıştım. Küçük bir çocuk gibi başımı öne eğdim.

Hafif bana doğru yaklaşarak "bu işin altında ne çıkacaksa artık beraberiz Olivia" dedi Olivia? Her neyse buna takilmayacaktım. Kafamı ona doğru çevirdim. Nerdeyse burun burunaydık. Tam konusucaktim ki uzaktan bir ses geldi.

...

Çift hakkında ne düşünüyorsunuz