Please Kiss ||Rindou X Reader||

13.

Şimdi geriye kalan tek şey aptal üzüntü ve üst üste verilen kaybın açtığı boşluktu.

Hızlı adımlarla gecenin sessizliğinde kaybolmuş sokaklardan geçerek evine doğru ilerliyordu Nora. Üzülmüyordu, sadece boşluğa düşmüş hissediyordu. Düz bir ifadeyle yolda yürüyor ve sadece sessizliği dinliyordu.

~

Rindou, Nora orayı terk ettiğinden beri olayın şokunu atlatamamıştı ve durgun şekilde sadece düşünüyordu. Bir anda kendine gelip ayağa kalktı. Sakura'nın yüzüne bile bakmadan oradan ayrıldı. Resepsiyona odayı iptal etmesi konusunda danıştı ve odayı iptal ettirdi. Paranın bir kısmı iade edildi, o parayı alıp caddeye çıktı ve yoldan geçen bir taksi çevirip kendi evinin adresini söyledi.

Vardıklarında parayı ödedi ve indi. Binaya girdi, daha sonra da evine çıktı. Ran orada olmalıydı. Kapıyı hızlı hızlı çaldı. Bir süre sonra Ran kapıyı açtığında Rindou onu ittirerek içeriye daldı ve bağırınmaya başladı:

-O OROSPUYLA BİR DAHA GÖRÜŞMÜYORUM. (Rindou)

-Ne? Ne oldu? (Ran)

-NE OLMADI AMINA KOYAYIM? BENİM HAYATIMA NİYE SEN YÖN VERİYORSUN ABİ? (Rindou)

-APTALLAŞMA. O KIZ İLE EVLENMEN BİZİ NASIL MEVKİLERE TAŞIYACAK HABERİN VAR MI? (Ran)

-SİKERLER MEVKİYİ! 3-5 KURUŞ DAHA FAZLA KAZANACAĞIZ DİYE MUTLULUĞUMDAN OLMAK İSTEMİYORUM. (Rindou)

-SENİN NE GİBİ BİR MUTLULUĞUN OLABİLİR LAN? KODUĞUMUN PİÇİNE BAK MUTLULUKMUŞ. MUTLULUK SENİN NEYİNE AMINA KOYAYIM? (Ran)

Rindou bunun üzerine başka bir şey söylemedi ama Ran devam etti:

-Ben bilirim seni. Biri var değil mi? (Ran)

-Yok. (Rindou)

-Yok mu? Sence de yok mu? (Ran)

Bu laftan sonra önündeki zarfa uzanıp içindeki fotoğrafları çıkardı ve Rindou'nun önüne attı. Fotoğrafların hepsinde Rindou ve Nora'nın birlikte olduğu kareler vardı. Parkta çekilmiş olmalıydı.

-Bunlar... Bunlar ne? (Rindoıı)

-Hyakiwa ile ilişkiniz. Bana bak Rindou; o bir hainin kız kardeşi. Onunla beraber olamazsın. (Ran)

-Abisinin hain olması neden ondsn uzak durmamı gerektiriyor? Shiyo öldü abi. Nora'nın olanlarla ilgisi yok. (Rindou)

-Dinle Rindou, benim aptal kardeşim. Bir ihanetin devamını aile getirir. Bu yüzden Hyakiwa Ailesi'nden olan insanlara yaklaşmıyorsun. Bitti. (Ran)

-Abi Nora öyle biri d- (Rindou)

-Bitti. Haftaya nikah tarihi aldık Sakura ve sana. İtiraz etme hakkın yok. (Ran)

-Abi h- (Rindou)

-Konu kapanmıştır. (Ran)

Lafını tamamlamasına izin vermeden konuyu kapattı Ran. Daha sonra odasına çekip gitti. Rindou salonun ortasında hiçbir şey diyemeden kaldı, daha sonra koltuğun ucuna oturup başını iki elinin arasına aldı. Gözyaşlarını daha fazla tutamadı, akmasına izin verdi. Sessiz ve çaresizce oturduğu yerde saatlerce ağladı.

Ran bunun farkında olsa da umursamadı ve uyudu.

~

Nora sokaklardan birine saptığında bir grup ile karşılaştı, hiçbir şey yapmadan yanlarından geçip gidiyordu ki içlerinden biri kızı saçından yakaladı. Nora onun elini saçında hissettiğinde durdu ve hiçbir harekette bulunmadı.

-Vay vay! Bu Hyakiwa değil mi? Hâlâ nasıl Roppongi'de bu kadar rahatça gezebiliyorsun? (?)

-Hahahaha! Kızı zorlama lan. Abisi piçin teki diye suçlamayalım, onun yerine abisinin cezasını çeksin. (?)

+Sizin gibi orospu çocuklarının bir yangında yanışını izlemek isterdim.

-Ne diyon' lan sen?! Fahişe. (?)

Adam sinirle Nora'nın saçını çekiştirerek onu savurdu. Bunun üzerine Nora sokakta bulunan çöp konteynırına çarpıp yeri boyladı.

Onun gardı inmişken herkes üstüne gelip Nora'yı tekmelemeye ya da ellerindeki sopa ile vurmaya başlamıştı. Yorgunluktan ve acıdan bayılmak üzere olduğu için karşılık veremiyor, yalnızca başını koruyordu.

Adamlardan biri bağırdı:

-Yeter bu kadar! Onu patrona diri diri sunalım. (?)

-Patron kız umrumda değil dedi ama? (?)

-Sence doğruyu mu söyledi? Güldürme beni. (?)

Daha sonra Nora'nın üstüne yürüdü ve elinde tuttuğu halatlarla onu bağladı. Nora bitkinlikten çırpınamıyordu bile.

Adamın maske yüzünden sadece gözlerini görebiliyordu. Daha önce karşılaştığı birinin bakışlarıydı bunlar.

...

~~~~~~~~~~~~~~
Buraya kadar okuduysaniz tesekkurler burdan sonra finale yaklasiyoruz. Final icin birkac fikir var aklimda ama emin degilim o yuzden sorayim dedim; mutlu son mu, kotu son mu?